Inline Skaten in Parijs met Skate-A-Round, 26-28 mei 2000

Auteur: Charlotte Extercatte (Utrecht)

Reisverslag Parijs 26-28 mei 2000 Indrukken uit Parijs: The Outsider-version ************************************************************************** Je kent het wel: je begint aan een groepsreis maar hebt geen idee wie meegaan of wat de algehele sfeer zal zijn. Zo was mijn gevoel ook de bewuste vrijdagochtend, 26 mei 2000, voordat ik met een vriendin en mijzelf bij onze aanstaande skatevrienden naar Parijs zou vertrekken. Ons doel was het skaten als hobby eens op een hoger plan te brengen in de meest geweldige stad van Europa. (Dit laatste is vanuit mijn perspectief als "Franko-fiel".). Dit doel op zich had al een grote kans van slagen. Je kent het wel: de grootste "noncha" van het gezelschap blijkt na een dag toch gezellig te zijn en de persoon met de grote bek is toch niet zo overtuigd van zichzelf als 'ie in het begin van de reis denkt. Wist ik veel wat me te wachten zou staan met deze mensen? Wist ik van te voren dat ik me drie dagen lang zou bescheuren van het lachen? Wist ik dat skaten in deze omgeving en met deze mensen om je heen zo'n ultieme kick zou geven als ik nu, achteraf, kan constateren? Dat "downhill skaten" in Parijs een heel andere dimensie krijgt dan in het platte Nederland? Nee, inderdaad wist ik dit alles niet toen ik wegging uit Amsterdam. Na terugkomst echter waren bovenstaande vragen voor mij stuk voor stuk beantwoord. Je kent het misschien (nog) niet: je gaat je vertwijfeld afvragen of je wel echt mee zou kunnen gaan met de "Friday Night Tour" als de reisleiding vlak na vertrek nog eens uitdrukkelijk stelt dat je ECHT moet kunnen remmen tussen tienduizend mensen in een tunnel. Achteraf blijk je toch wat aan die skateles te hebben gehad, maar vooraf krijg je toch flink de zenuwen. Mijn vriendin, die zonder remblokjes uit Nederland was vertrokken, was in een vroeger stadium al afgehaakt. Een verstandige en moedige keuze, die je ter plekke moet kunnen maken, als blijkt dat je voor dat moment nog niet stevig genoeg op de skates staat. Ik stond dus alleen tussen duizenden snelle ‘skaters’ en dat maakt dat eerste enge moment waarop die zenuwen dan nog eens dubbel opkomen: bij de eerste tunnel in de route van de FridayNightSkateEvent. In ons vlakke landje zijn niet zoveel "downhills" te vinden en bij gebrek aan die specifieke ervaring zweette ik dan ook behoorlijk peentjes toen de eerste tunnel in mijn vizier kwam. Gelukkig was er een zeer charmante Fransoos die mij moed insprak en een goede tip -tevens hart onder de riem voor de daaropvolgende kilometers- gaf: "ne t'inquiete pas". Zo’n reisleiding ken je misschien (nog) niet: wat hebben zij ondanks ieders eigen risico een geweldige verantwoordelijkheid!! Na dit weekend ben ik meer dan ooit van overtuigd, dat skaten een kunst op zich is. Niet alleen kon de reisleiding (inclusief stagiaires) alle bewegingen die je zelf zonder skates niet kan maken, maar ook hadden zij leiding over een groep mensen, die grotendeels niet de fijne kneepjes van de sport onder de knie hadden. Met rust, geduld, grapjes en vooral veel enthousiasme wisten zij de deelnemers van de groep precies dat te laten doen, waar hij/zij zich goed bij voelde. De ene wilde op zijn gemak “te skate” de stad verkennen en was daar geheel vrij in. De ander wilde, ondanks ontbrekende remtechnieken, zich in de massa van skaters op vrijdagavondstorten en deze vervolgens goed beëindigen. Weer een ander was zowel overdag als 's avonds niet te stoppen in doen en laten. Je kent het misschien (nog) niet:De spirit van het skaten staat werkelijk voor "vrijheid, blijheid" en is diep in alle gelederen doordrongen. Het sociale gedrag van de "skater" is enorm. Niet alleen de vrijdagavond, maar het hele weekend bleken skaters onder elkaar behulpzaam en aardig; zulk soepel groepsgedrag zie je tegenwoordig nog weinig!! Daarnaast was het een weekend vol humor....de ene grap volgde op de andere en als je buikspieren niet geradbraakt waren door een of andere valpartij, dan waren ze wel afgepeigerd door de lachsalvo's die ze te verwerken kregen. De busreis, met name op de terugreis, kon wat mij betreft twee keer zo lang duren.......ik vond het erg gezellig en ik ga zeker nog een keer! Als je nog twijfelt om de stap naar Parijs te maken, heb ik maar 1 tip: DOEN! Utrecht, 30 mei 2000 Door: Charlotte Extercatte [email protected]