Inline Skaten in Parijs met Skate-A-Round, 27-29 augustus 1999

Auteur: Alinda uit Lienden

Op Vrijdag 27 Augustus, Zaterdag 28 Augustus en Zondag 29 Augustus hebben we eens iets anders gedaan. Wat…..lees het zelf maar. Baggir, onze chaffeur, was de man die ons vanuit het dorpje Lienden naar de grote stad Parijs zou rijden. Vanaf het begin tot aan het einde van de reis zorgde hij voor vele grapjes, zodat we ons meteen thuis voelden in de touringcar. Verder waren er Marco en Lex ,van Skate-A-Round, die ons dit weekend zouden begeleiden. Dat dat nodig was zou blijken! Ze vertelden ons alle ditjes en datjes van het inline skaten; want daar gingen we voor: Inline skaten in Parijs! Naast 30 personen uit Lienden, onder aanvoering van Monique, gingen er nog inline skaters mee uit omgeving Utrecht, Amsterdam en Breda. Na een plaspauze, want we mochten van Baggir de bus-wc niet onnodig gebruiken en een warme hap in de zon, want ook ijs en frites mochten er in de bus niet genuttigd worden, kwamen we rond 18.30 uur aan in Parijs. Hotel Idéal was gemakkelijk te vinden. Het inchecken ging soepel en zo hadden we nog 2 uurtjes de tijd voordat we zouden starten aan de Friday Night Skatetour. Ons eerste Frans was nodig om iets te eten en te drinken en de plattegrondjes –gekregen van Marco in de bus- konden we gelijk gebruiken. Om 21.00 uur afgesproken met heel onze skateclub voor het hotel. Inline skates aan, beschermers om, helm op en alle verlichting –je kunt het zo gek mogelijk niet bedenken- hadden we op&aan zodat we goed te zien waren. Iedereen had er zin in… op naar 'Place d’Italie'. Daar zou de start zijn van de Friday Night Skatetour, of zoals de Fransen het noemen: 'Randonnée Vendredi Soir'. De wieltjes van de inline skates waren nog niet uitgerold of we werden al aangevallen door een groep Amerikanen, te herkennen aan oranje T-shirts. Ze herkenden ons aan onze shirts (?!) en wilden ruilen. Maar dat ging mooi niet door: wij hadden er een van de “thuishaven”, met de Eifeltoren en echte Julien-skaters erop en we gingen dat niet ruilen voor een mandarijnen-shirt. Ons e-mail adres konden ze wel krijgen. Claudia maakte via een lange aanloop kennis met “Duck” en natuurlijk had Saskia gelijk al weer een souvenir om d’r heupen geknoopt: een Amerikaanse “vlag”. Nog even kijken op het plein bij een demonstratie slalommen en toen viel het startschot. Minimaal 15.000 inline skaters gingen van start. In de kopgroep werd het tempo gemaakt (tot 35km/u!) Dan had je de middengroep en het eindigde met de zwiepers, die het einde van de skate-sliert vormden. Tussendoor telkens kleine stopjes om de sliert weer tot 1 geheel te maken. We hebben veel gezien van Parijs en genoten. Af en toe een valpartij, soms iets heftiger. Het viel niet mee om met z’n allen bij elkaar te blijven. Op een gegeven moment zitten er zoveel verschillende tempo’s in, dat je gewoon maar je eigen tempo moet skaten. Je kunt toch niet verdwalen! Na precies 26 km (op mijn skate kilometerteller) bereikten we de eindstreep. Toen kwam het zwaarste stuk. De terugweg naar het hotel zonder Marco en Lex. Maar Resina bewees dat zij ook kon kaartlezen. (we waren er nog sneller als op de heenweg!) Alleen de sweepers van dit tochtje dachten toch nog een kortere weg te weten, hierdoor viel de groep uit elkaar, toen verloor Sanne nog een wiel en toen waren wij plotseling kop en zwiepers...zonder kaart. Affijn, na wat geschreeuw, gevloek, gevit etc. bereikten we toch ons hotel. En om 4.00 uur waren we weer helemaal compleet. We konden naar onze kamers. Zweet in het shirt, zweet in de skates, kortom alles wat je na een Friday Night kon verwachten. Zaterdag. De telefoon! “lang zal ze leven…..” Om 7.30 uur. Lang zal ze leven…..lang zal ze slapen. Wat een rotte manier om wakker te worden. Haak eraf en nog een uurtje doorslapen. Om 9 uur gingen de ogen iets beter open. Even nog wat andere mensen wakker maken en dan ontbijten. Druk, druk, druk, maar wel lekker. Alleen niet voldoende voor de hele ochtend, maar goed. Het programma voor die dag waren 2 skate tours. De trappen van Trocadéro, de Eiffeltoren, een Sight Seeing en ‘s-avonds een korte of een lange –door Skate-A-Round zelf georganiseerde- Saturday Night tocht. Tussendoor werd er rond 19.00 uur gegeten in het “Pictural Cafe”. Wij kozen voor een andere dagindeling, die uiteindelijk ook iets duurder werd: winkelen en hangen in de straten van Parijs. Even kijken hoe de metro werkt. Goed het kaartje bestuderen. Ook wij kwamen bij de trappen van Trocadéro. Daar kom je ogen tekort. Iedereen heeft wel iets wat een ander niet kan. Trouwens je ziet –tegenwoordig (?!)- op iedere trappetje of pleintje van Parijs stunters, skaters en skate-boarders. De conclusie was dat we nog veel kunnen leren op skategebied. De 6 skatelessen van de cursus van Monique zijn echt noodzakelijk voor dit weekend, maar het moeten er minstens 60 worden, voordat ook wij op de skates de trappen af durven. Rond 21.00 uur waren wij pas weer terug bij ons hotel. Dit was te laat voor de avond skate tour. De skaters die wel meegegaan zijn konden kiezen uit een korte tocht –die uiteindelijk veel langer bleek- en een lange tocht –die uiteindelijk veel korter was-, maar beiden (naar horen zeggen) wel de moeite waard, dankzij Lex, Marco en sweepster Monique. Nu ja, wij hebben alleen nog even naar onze skates gekeken, morgen weer een dag hoor. Geen telefoon, dat slaapt lekker. Koffers alweer inpakken, want om 10.30 uur moest er uit gecheckt worden. Aah, daar was Baggir weer. Zou hij ook geskate hebben? Volgens Esmeralda had hij andere uitstapjes gemaakt. Met de bus wederom naar het Pictural Cafe, waar we om 18.00 uur weer richting Lienden zouden gaan. Deze dag zou er nog langs de Seine geskate worden en ‘s-middags de “Rollers et Coquillages” vanaf “Place de la Bastille”; de laatste zo’n ongeveer 2 uur durende tocht. De autoweg naast de Seine was helemaal autovrij. Ideaal om te inline skaten dus. Ook fietsers en hardlopers maakten van dit autovrije parcours gebruik. Klokslag 17.45 uur kwam Baggir weer aanrijden, spullen in de bus en tellen. Nee dat klopte niet. Alle namen: ja. nu klopt het wel. Hup, op naar Lienden. Heel even werd er getwijfeld aan de kwaliteiten van Baggir toen hij enige tijd voor een viadukt stil stond. Eerst weer achteruit, (Baggir denk toch aan je rijtijdenbesluit) maar dat lukte niet. Nou, wij allemaal bukken en toen probeerde hij het toch. We hoorden geen knal, kraak of iets dergelijks. Na een flink gejuich verlieten we Parijs. Het was een stuk stiller in de bus dan op de heenweg. Dus enige vermoeidheid had zich toch van ons meester gemaakt. Er werden 2 films gedraaid en beneden werd er toch nog wat gezongen. Ook had Lex nog een prijsvraag. Iedereen twijfelde een beetje over de eerlijkheid en de serieusheid hoe deze beoordeeld werd. We leerden nog wat van Baggir over de 8 –of waren het er 6- wielen onder een bus. Maar ik was al lang tevreden met mijn (hoe eerlijk?) gewonnen Salomon t-shirt. In Breda verlieten de eerste inline skaters de bus. Ook Marco met z’n verbandkoffertje . (Eerste hulp is toch belangrijker dan de stratenkennis van Parijs!!!!) En toen, na 3 dagen lawaai, getoeter, autogeruis etc. reden we rond 00.30 uur “ons eigen” vertrouwde Lienden binnen. Op de pakeerplaats stonden al enkele thuisblijvers de skaters op te wachten. Sommigen werden thuisgebracht, sommigen gingen zelf. De bus reed weg, het weekend was voorbij. Als we het weekend samenvatten, kunnen we stellen dat het een zeer geslaagd weekend is geweest met voldoende skate-gelegenheid. Ik denk dat ik namens allemaal spreek als ik zeg: Monique, dank je wel dat je ons meegenomen hebt naar Parijs! Groeten van Alinda.