Inline skaten in Parijs met Skate-A-Round, 11-13 september 2002

Auteur: Ank en Piet Boulogne & anderen

Lees hieronder het reisverslag van Ank en Piet Boulogne Bonjour skaters, Eindelijk was het dan zover. Maandenlang hebben we er naar uitgekeken en er hard voor getraind en op vrijdag 13 sept. was het dan zover. Met een grote groep skaters van Christelsports vertrokken we om 9.30 uit Schipluiden. Even een anders groep skaters ophalen in Barendrecht en verder naar de grens. Daar stonden een paar skaters uit Duitsland en die hebben we en passant meegenomen. Onderweg in de zeer luxe bus, compliment voor de organisatie, een aantal skate video’s bekeken. Voor een aantal was dat al genoeg om niet mee te doen, zoveel mensen en dan ook nog door elkaar rijden, we vreesden het ergste. Even voor Parijs kregen we allen een groen Skate-Around T-shirt uitgereikt. Catelijne en Martijn keurig vragen aan iedereen welke maat, maar ze hadden onze maat mooi niet. Ik kreeg een L en met normaal XL kleedt dat erg slank af. Anderen noemden dat te strak. Een collega kreeg hem helemaal niet aan dus zeiden we, jullie sturen maar een paar XXL shirtjes op. We wachten af. In de vooravond aangekomen vlug de hotelindeling doorgenomen en ingecheckt bij een van de 4 hotelletjes die allen in een straal van 100 meter bij elkaar lagen. Martijn nodigde iedereen uit om daarna met hem mee te skaten naar een plein voor de remtest. Iedereen deed het goed en mocht mee met de Friday-night skate tour. Van het hotel naar Montparnasse, een tochtje van 7 kilometer skaten. Het was wel lekker want dan konden we alvast wennen aan de stoepen, lekker breed, de uitritjes lekker hobbelig en alle paaltjes die op de stoepen stonden. Wie dat heeft uitgevonden weet ik niet maar het was wel eens slalommen. Aangekomen op Montparnasse was er aardig wat volk en geleidelijk werd het al een heel nest skaters. De ambiance was perfect, heerlijk temperatuurtje, heel veel Fransen en de spanning liep op. Na een aantal instructies in het frans, wij verstonden alleen trottoir, op weg. Er waren 15.000 skaters aanwezig. Het duurde een half uur voor de laatste wegreed. Rustig beginnen, niet bij de voorste groep skaten werd er gezegd want dat wordt ellebogenwerk, niet bij de laatste groep skaten want dan wordt je opgejaagd door de sweepers. Je raadt het dus al we bleven bij de middenmoot skaten. Uitstekend plekje, af en toe kon je lekker snelheid maken en de handjes op de rug. Af en toe werden we ingehaald door echte streetskaters. Verbazend hoe die reden, alle kanten op draaiend, achteruit skaten, jumpen enzovoort. Er was er zelfs een die al achteruit rijdend foto’s maakte. Af en toe zag je wel eens iemand vallen, maar vallen in Parijs heeft toch wel een beetje charme. Het wegdek was erg goed, er was wel eens een opgebroken stukje maar daar werd je door de blokkers keurig omheen geleid wat wel eens een file gaf. Halverwege even uitgerust op Place Vendôme. Heerlijk ontspannen en sterke verhalen vertellen. Weer op weg voor de laatste trek naar Montparnasse waar we om half één aankwamen. De hele skate tour was ongeveer 25 kilometer maar was erg relaxed. Met de Christel-club naar bar Atlantique voor de broodnodige halve liter bier. Niet te veel drinken want we moesten nog terug naar het hotel. De terugweg skaten ging veel sneller dan heen, maar dat kan ook wel zo lijken door de drank. Heelhuids aangekomen en om half drie douchen en met een voldaan gevoel snurken . Zaterdag om half negen een frans luxe simpel “petite dejeuner”, croissant en pistoletje, veel koffie en thee om weg te spoelen, maar c'est la vie. Sommige skaters bleven wachten tot ze een bord zouden brengen maar ik denk dat ze nu nog zitten. Fransen eten ontbijt zonder bord met hun knuistjes. Om 10 uur even skaten naar de skateshop. Viel een beetje tegen, de lichtgevende wieltjes waren leuk maar ook prijzig. Even lekker op het plein gezeten en daarna met de bus naar Jardin du Trocadéro alwaar een skate clinic zou zijn. Martijn Koning van Skate-A-Round had met bekertjes een slalombaantje uitgezet en daar konden we langzaam oefenen. Eerst uitleg hoe je eerst je ene voet voor de andere kon krijgen om daarna al rijdend de pylonnen te ontwijken. Om een of andere reden kon ik maar niet de benen kruisen, als ik het strak deed ging ik meteen hoog praten, deed ik het te rustig had ik dertig bekertjes op mijn skate. Catelijne probeerde een groep bij te brengen hoe ze ongegeneerd hard van een stoepje moesten skaten zonder te vallen. We hebben daar veel geleerd, want op de terugweg hoorde ik niemand meer roepen : hobbel of stoepje, ze skaten er zo overheen. Ook nog even geleerd hoe je een trap op moest skaten, met z’n allen in de pinguinstand en klauteren maar. Op de vraag of we ook de trap af mochten skaten werd angstvallig gezegd dat we dat niet mochten omdat we de zondag ook nog moesten skaten. Oke, dus niet dan. Martijn en Raymond hebben het wel gedemonstreerd en onder applaus scheurden ze achteruit de 80 treden af. Compliment voor deze kanjers. Even een sandwich of croque monsieur gegeten en toen als een speer richting Arc de Triomph. Lekkere brede stoepen en paden. Vanaf de Arc via de Champs Elysee weer richting Place de La Bastille skaten. Het was een sport om zo snel mogelijk tussen het winkelende publiek, terrasjes, obers en tafeltjes door te skaten. En heus slalommen is ook leuk. Al bellend met de vingerbel gingen we als een treintje langs alle mensen. Sommigen zag je bemoedigend lachen, zeker jaloers, anderen zagen ons als zombies. Wij hadden het echter zeer naar ons zin op onze skates. Om zes uur met z’n allen naar de Mexicaan. Lekker rustig eten dachten we, nee hoor komt daar net de door de stad rijdende Techno Parade voorbij. Schitterende wagens, mooie dames in nog mooiere kledij, maar wat een herrie. Gelukkig was het over toen het eten werd opgediend. Heerlijk gegeten en bijgepraat. Na zo’n maaltijd moet je even relaxen dus gingen de skates weer aan voor de lichttour. Verdeeld over een paar groepen werd de stad weer onveilig gemaakt. Langs de Notre Dame waar we uitleg kregen over Ile de la Cité,een eilandje in de Seine. Doorgeskate naar het Pantheon waar een aantal bekende wetenschappers begraven liggen. De weg er naar toe is zo steil dat we bijna achteruit reden en doodop waren toen we boven kwamen. Gelukkig gingen we langs een minder steil stuk terug. Weer terug richting hotel kwamen we weer op de Champs Elysees, en u raad het al, weer snel er door heen skaten. Het was echter middernacht, uitgaansleven volop, alle terrassen vol, dus u begrijpt hoe het was om daar discreet langs te gaan. We hebben het allemaal weer gered, maar af en toe kon je boven het rumoer het gepiep van remblokken horen. Weer terug bij de Mexicaan een biertje gepakt, zo duur dat ik dacht dat je dan meteen mede eigenaar was van het restaurant. Het was de bedoeling om een party-achtig sfeertje te maken, maar iedereen zat er doorheen, moe, zere skate voetjes enzovoort. Volgende keer moeten we daar iets op verzinnen. Zondag na het petit déjeuner de koffers gepakt en in de bus gekieperd. Met de groep skaten naar de Seine. Daar waren de straten aan beide zijden van de rivier afgesloten voor verkeer. Ideaal voor joggers, fietsers en vooral Hollandse skaters. Lekker weer, handjes op de rug en blazen maar. Voor het Hotel des Invalides, een soort Bronbeek, lekker genoten van de kleine kindertjes die daar skateles kregen, een aantal die weer gingen slalommen en een aantal cracks die hun kunsten vertoonden op skates. Rustig weer terug naar de opstapplaats en in de bus gedoken. Bijna iedereen was op tijd, alleen twee echtparen die Parijs nog even helemaal wilden doen op Zondag, waren iets later. De smoes werd geaccepteerd, maar de namen zijn bekend bij de redactie. Rustig retour naar Holland. Echt het was een wereldweekend, gezellige mensen, goed wegdek, lekker geskate, fijne bus, en bovenal een goed gemotiveerde reisleiding. Catelijne en Martijn, echte skate kanjers, hierbij nog onze welgemeende dank namens het Christel groepje. We gaan zeker nog een paar keer met jullie mee. Een ding moet me nog van het hart: Martijn zei op het laatst dat hij het leuk vond dat Ank en ik alles hadden meegedaan. Hoezo, met 52 jaar kan je nog best met alles mee doen en we hopen deze weekends en tochten nog jaren te kunnen volhouden. Met vriendelijk skategroeten, Ank en Piet Boulogne Lees hieronder het reisverslag van Peter van Herk Vrijdagochtend laatste spullen in mijn tas gedaan. Ik krijg telefoon, het is Noh Sook met wie ik naar Parijs ga. Hij moest nog even iets op het op het postkantoor regelen. Franse dollars halen zeker. We vertrekken een beetje te laat. Onderweg krijg ik weer telefoon. Ja met Martijn, is Ramon daar?? Noos en ik zitten allebei met een vraagteken. Blijkt dat de bus iets later is dus wij komen op tijd aan in Barendrecht waar Brenda, onze 3e metgezel op deze trip, al staat te wachten. Ja, ja daar komt de Skate-A-Round bus. Dus de bus zat al aardig vol. Totaal 62 skate gekken waren onderweg naar Parijs. Om 18.30 uur aangekomen in Parijs bij ons Hotel met de toepasselijke naam "Hotel France". Dat konden we in ieder geval niet meer vergeten. Om half 9 hebben we ons verzameld voor ons hotel. Allemaal in een groen T-shirt van Skate-A-Round, zodat je makkelijker kunt zien wie er bij onze skate groep hoort. Na het afleggen van de remtest, gingen we skaten naar het startpunt. Tijdens het ritje naar het startpunt werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Kriebel in mijn buik. Alhoewel ik deze skate tocht al 3x eerder had gemaakt. Toch wel spannend hoor en heel anders dan skaten in mijn vertrouwde Rotterdam. Om 22.00 was dan eindelijk de start en de vaart zat er al gelijk goed in. Wat een snelheid, de adraline komt los en ik krijg steeds meer lef. Probleem: Brenda heeft iets in haar oog gekregen en Martijn besluit om met haar naar de ambulance te skaten die hen naar het ziekenhuis brengt. Martijn heeft ontdekt dat je daar ook kunt skaten lange gangen en een hele glade vloer. Jammer dat er soms een paar tegeltjes los liggen. Maakt namelijk een beetje herrie. Noos en ik Skaten verder. Af en toe wordt er gestopt om de groep weer bij elkaar te krijgen. Ik zag daar ook een politieagent op skates. 'Zou wat voor in Rotterdam zijn', dacht ik nog. En daar ging de groep alweer verder: na 1,5 uur skaten werd er gestopt bij het Ritz hotel. Even wat drinken en eten en na ongeveer een half uur, kan ook 3 kwartier geweest zijn, werd het sein gegeven om terug te skaten naar de Mont Parnasse. Na een uurtje komen we aan waar we zijn gestart. Ik plof op een terrasje neer en bestel voor een astronomisch bedrag 2 cola. Wat ben ik trots op mezelf. En wat een tocht! Hadden we deze straten ook maar in Rotterdam met de heuvels, daar is Pompenburg maar een klein heuveltje bij. Maar ach denk ik, mijn stad heeft weer andere sharmes. Terug naar het Hotel skaten, waar we om half 2 aankomen. Ik trek mijn skates uit en mijn voeten beginnen te lachen; zo blij zijn ze dat de skates uitmogen. Sorry jongens, nog even 2 dagen volhouden en dan krijgen jullie pas weer rust. Nog even een snelle douche en dan slapen. Mijn oor raakte het kussen nog niet of ik was als in dromenland. Wat een hoop aktie op 1 avond zeg! Zaterdagochtend vroeg ontbeten en met de leiding naar de skateshop geweest om een nieuw remblok te kopen. Die was namelijk aardig versleten van de het vele remmen tijdens de tocht de vorige avond. Het was aardig weer en we besluiten niet met de groep mee terug naar het hotel te skaten, maar door te skaten naar het verzamelpunt voor de skate clinic op Trocadero. Daar aangekomen scheen het zonnetje zo lekker dat we het er maar even van genomen hebben en gekeken hebben hoe de anderen de clinic hebben afgewerkt. Moet zeggen dat het me goed afging. 's Middags mochten we zelf invullen en hebben dat gedaan door op ons gemak via een andere route naar het Hotel te skaten. Even opgefrist en skates onder de arm op weg naar mexicaanse restaurant El Chihuahua waar we gezamelijk het hebben gegeten. Na het eten om half 9 werd de groep in 2e gesplist en zijn we aan de Saterday Light Skate begonnen. Het voordeel met skates is dat je dan makkelijk door de kleine smalle straatjes kunt. Mooi hoor, Parijs bij nacht. Allemaal hadden we lampjes op ons lichaam zodat we voor het overige verkeer goed zichbaar waren. Het leukste was over de Champs Elysees: tussen de mensen door zonder ze te raken. Nog sorry voor die 2 dames die ik niet meer kon ontwijken. ze waren nog zo sportief om te blijven lachen. 12 uur terug bij restaurant El Chihuahua. We nemen nog een natje en daarna terug skaten naar het hotel en slapen. Het was meer in coma liggen want ik heb niets meer gehoord. Zondag we slapen uit tot wel 08.00 uur. Het gaat allemaal niet meer zo snel en ik voel ieder spiertje in mijn lichaam. Ik wist ook niet dat ik er nog zoveel heb. Maar het geeft toch wel een tevreden en voldaan gevoel. 's Ochtends skaten we langs de Seine waar de wegen aan beide kanten zijn afgezet. Mooi hoor: zonnetje in je rug en de rondvaartboten op het water. Jammer dat dit moois altijd zo snel voorbij gaat. We gaan de brug over en skaten aan de andere kant van de Seine verder naar Place des Invalides waar slalomlessen worden gegeven. Ik rust een beetje uit op het muurtje en dan besluiten we met een groepje nog even naar de Arc de Triomph te skaten. Ik als enige man wordt The Skate Guide van dit groepje omdat ik na 3x Parijs wel weet hoe we daar moeten komen. Hoe de dames heten weet ik niet meer, alleen eentje noemde ze Kabab omdat ze naar haar eigen naam niet meer luisterde. Bij de Arc aangekomen wat foto's gemaakt. En begonnen aan de terugtocht naar het hotel: nog een keer over de Chams Elysees skaten, en dit keer zonder botsen naar het hotel. Onderweg nog een broodje gegeten op Place de la Bastille en 15.00 uur begon de terugreis naar Rotterdam. In de bus gezellig napraten en ook werd iets nieuws verteld. Een Skate Salsa reis naar Cuba van 3 weken. Ik krijg al kippevel bij de gedachte. Mijn luikjes vallen dicht en droom over skaten over de straten van Havanna. Wie weet volgend jaar, of wordt het weer Parijs? Dat zien we volgend jaar dan wel weer. Tot Skate ... en Ooievaar Peter ;-)