Kiteskaten op het strand met Skate-A-Round, 31 maart 2001

Auteur: Tjarda Peelen uit Nieuwegein

Hoewel Marjon de Hond in het 8-uur journaal de vrijdagavond al dreigend een regenend wolkje boven IJmuiden had getekend, begon de zaterdag met blauwe lucht en een zonnetje. Zo mogen we dat graag zien. Rond 9:45 groeide de groep wachtenden kiteskaters voor de draagvleugelboot van Amsterdam naar IJmuiden. Met een vaartje van zo'n 70 km/h bracht deze boot ons richting strand. Rap werden de ervaringen uitgewisseld. Hoewel we allemaal konden skaten had slechts een enkeling ervaring met vliegers, een ervaren vliegerinstructrice en Paul (de Skate-A-Round instructeur) na dan. Eenmaal afgezet aan de rand van IJmuiden trokken fanatiekelingen per skate, en de rest per bus naar de strandtent waar het materiaal reeds lag opgeslagen. Eenmaal aangekomen legde Paul kort de theorie en de veiligheidsaspecten van het vliegeren en kiteskaten uit. Voor de lunchbreak gaan we eerst het vliegeren 'beheersen', en na de lunch gaan we de skates er aan toevoegen. Oh ja, we wilden extreme-skaten? We hadden mazzel, het was 's morgens windkracht 5, best aan de ruige kant om voor het eerst een vlieger vast te houden... De vliegers (Nasa-Wings) werden uitgelegd, en Paul deed het een keer voor. Voor het vliegeren hadden we de luxe van twee instructeurs, maar des-al-niet-te-min zijn we ongeveer allemaal op kont, buik en rug over het strand getrokken. Leuk, zo'n stukje vliegeren! Uiteindelijk konden we allemaal de vliegers ongeveer beheerst van links naar rechts en terug door het luchtruim bewegen, dus we waren 'klaar' voor het echte werk. Skaten! Nadat we de lunch besteld hadden, en nadat deze ook nog geserveerd werd, was het tijd voor het echte werk. De wind was inmiddels aangewakkerd tot tenminste windkracht 6, dus extreem voor de eerste kennismaking met kiteskating. De tas met off-the-road skates werd opengetrokken, en we ontdekten dat deze in mul zand bijzonder slecht rollen. Op hard zand en met een vlieger gaat dat een stuk beter. De vlieger de lucht in krijgen op skates was toch lastiger dan zonder. Uiteindelijk hebben we allemaal een meer of minder grote afstand rollend over het strand afgelegd. In mijn geval was de afstand op kont, buik en rug toch groter vrees ik. Maar ik heb echt mede kiteskaters over het strand zien scheren! (En zien vastlopen in het mulle zand, en met de wielen van de grond op hun buik hele einden over het strand zien gesleurd worden.) Gelukkig bleef iedereen naar de vlieger kijken zoals Paul ons op het hart heeft gedrukt, ook als je onderuit gaat! Allicht is e-e-n dag veel te kort om het kiteskaten volledig onder de knie te krijgen. Tegen vijven hebben we met tegenzin het materiaal weer ingepakt om ons terug te haasten naar de boot. Een (kleiner) groepje fanatiekelingen op de skate, en de rest met de bus. Het leuke aan de bus in IJmuiden is dat de OV-Reisinformatie niet de juiste vertrektijden door weet te geven. We verdenken Paul er nog steeds van de dag zo extreem mogelijk te hebben willen maken. Allereerst heeft hij het vertrek van de boot flink weten te rekken terwijl er een taxibusje was 'geregeld' om ons van de bushalte op te halen. Deze taxirit is een extreme-ride op zichzelf. De muziek alleen al was van een extreem kwalitatief twijfelachtig nivo die je niemand in zijn platenkast toewenst. Buiten onze chauffeuze heeft ook niemand een kopie van die muziek geloof ik. Daarnaast deed ze er werkelijk alles aan om ons toch om 17:30 bij de boot af te zetten, hoewel ze ons pas om 17:43 oppikte. We zijn tussen wegafzettingen doorgeslalomd, hebben spook gereden, en zijn vervolgens via stoep en fietspad pal voor de boot afgeleverd, "dit is nou eenmaal sneller". Ik mag wel zeggen, extreem snel. Connexion, bedankt voor jullie bijdrage! Paul, hou deze optie er in! Door deze spectaculaire acties sloot de draagvleugelboot naadloos aan op onze taxirit (niet van het OV verwacht), en waren we in mum van tijd weer in Amsterdam, waar deze heerlijke kiteskatedag tot een einde kwam. Ik heb me erg vermaakt, en wil hierbij de organisatie hartelijk bedanken! Ik heb inmiddels de zandbak weer uit mijn zakken, schoenen, haar en broeken gekregen. Ik ga -nu- op zoek naar een vlieger. Mocht je je nog afvragen hoe de Nasa-Wing aan zijn naam gekomen is (bedankt Esther!): Door de Nasa-ingenieur Francis Rogallo werd voor het ruimtevaart-project Apollo een remparachute ontwikkeld. De Nasa Wing is een doorontwikkeling van deze remparachute. Rogallo heeft in opdracht van NASA verschillende vliegers ontworpen, die een belangrijke basis gevormd hebben voor de ontwikkeling van de huidige hangglijders, parakites en sportvliegers. Nasa heeft het orginele ontwerp van Rogallo's remparachute op het World Wide Web gepubliceerd, waar het door een Nederlands vliegeratelier "ondekt" is. Dit vliegeratelier heeft de remparachutedoorontwikkelt tot onze huidige Nasa Wing. De Nasa Wing biedt een ongekende prijs/prestatie verhouding en staat bekend om zijn grote trekkracht en zeer langzame vlucht. Hierdoor is de Nasa Wing bij uitstek geschikt voor het Buggyrijden, Kiteboarden, etc.