Inline skaten in Parijs met Skate-A-Round, 8-10 september 2000

Auteur: Patrick Randall en anderen

Lees hieronder het verslag van Patrick Randall Vrijdag nacht skaten in Parijs. Zaterdag en zondag middag ook. Nog nooit ben ik met een georganiseerde reis mee geweest en de laatste keer dat ik op reis ben geweest is al weer vijf jaar geleden. De voornaamste reden voor mijn reis was ook niet het skaten, maar omdat er in Parijs een lief meisje woont die ik misschien zou kunnen zien. 's-Ochtends vroeg met de bus. Eén van mijn reisgenoten Hans, belde om half acht op.Hij was net wakker en kon niet om acht uur bij mij zijn. Alsof ik naar zijn onzin wou luisteren. 'Je bent er gewoon om acht uur zoals afgesproken, dan ontbijt of douche je maar niet' zei ik en hing op. Bart de andere reisgenoot, was stipt op tijd maar Hans was te laat. Om tien over acht werd hij door Carolien, een vriendin met de auto gebracht. 'Ze wil ons ook wel met de auto naar het station brengen', zei hij als goedmakertje. Had ik maar geen ja gezegd uit gemakzucht, want ik vrat mijzelf op in de auto. Niet alleen reed ze constant in de verkeerde baan, de rechter dus, waar haast geen doorstroom was in de spits, maar ook begon de auto te sputteren. 'De benzine is op', maar maken jullie je geen zorgen ik heb achter nog een jerry-cannetje met vijf liter. Zoeken jullie eens onder je stoelen daar moet nog ergens een tuitje liggen'. Gelukkig waren we op tijd op het station en de trein naar Utrecht reed op schema. De opstap voor de bus hadden we in één keer gevonden en voor dat ik het besefte waren we op weg naar Parijs. De bus was een dubbeldekker, het aantal inzittenden (allen skaters) negenenveertig. Ik vond de bus lekker luxe. Geen file's, geen regen (alhoewel bewolkt), maar wel blokkade's wegens de te hoge dieselprijzen, maar wij mochten ze zonder oponthoud passeren. We schoten dus lekker op. Ik vroeg mij af wat voor weer we in Parijs zouden hebben. Het zag er nogal grijsjes uit en het werd steeds mistiger mijmerde ik. Plotseling... 'BRAND'! Brand?...het was geen mist, het was onze bus die enorm rookte. Een moment van paniek bij een aantal mensen en sommigen verdrongen zich bij de deur en riepen: 'Doe de deur open'. 'Zitten blijven', klonk het door de speakers van de bus en de leiding had de onrust snel onder controle. We stopten rokend op een vluchthaven, snelweg controle, de Franse ANWB en de politie schermde ons van het andere verkeer af, daar moesten we de bus uit en werd de schade opgenomen. Daar op de vluchthaven was de catering van de bus in no-time door zijn alcoholvoorraad heen we moesten een uur of twee wachten en werden voortdurend door de reisleiding op de hoogte gehouden van de stand van zaken. De bus kon niet meer verder, hij zou naar een parkeerplaats getakeld worden en wij zouden daar met een andere bus naar toe gebracht worden en daar zouden wij dan de bagage over zetten. Haast ieder maakte zich zorgen of er die avond nog wel geskate kon worden, want het schema was door het oponthoud nu wel erg krap. Vele handen maken licht werk, niet te geloven zo snel als de echte skaters de bagage hadden over gezet, ik had het niet eens in de gaten, daar gingen we al weer het laatste stuk naar Parijs nou ja laatste stuk, toch nog een kilometer of honderdvijftig. En hoe zat het met de files? Door de spaekers een bericht van de leiding, Nederland meldt files rondom Parijs, Frankrijk meldt Parijs filevrij, we wisten het dus niet. Half acht het hotel en geen oponthoud gehad ongelofelijk! Geen tijd voor de verplichte rem clinic, ook geen tijd om te eten snel inchekken, verkleden en dan met grote spoed naar Place d'Italie. Ik had de dag ervoor al besloten, toen ik van Hans reminstrukties kreeg in de Scheveningse duinen, om niet mee te skaten op vrijdag omdat die tocht gezien mijn remprestaties veel te zwaar zou zijn, dus ik hoefde mij niet te haasten en rustig wandelde ik richting Place d'Italie. Halverwege werd ik ingehaald door mijn skateploeg, allen in hetzelfde t-shirt door de organisatie in de bus aan ons verstrekt. 'Hé Randall', riepen Hans en Bart en weg waren ze op hun wieltjes. Alles in Parijs lijkt vier keer zo groot en zo mooi, de straten, de monumenten de gebouwen, de boten en de rivier. Nu ik Parijs door de ogen van een onervaren skater inplaats van een relaxste wandelaar bekeek was ik blij met mijn beslissing niet mee te skaten Ineens vond ik het hoogte verschil enorm. Na de Seine overgestoken te zijn was het nog een stief kwartiertje naar Place d'Italie. Het plein was enorm en vol met skaters ik vroeg mij af hoeveel er dit keer aan mee zouden doen. Meer dan twintigduizend of zo? Door de T-shirts van skate-a-round was de groep makkelijk te vinden bij een McDonalds. Nog net even de tijd om een hamburger te eten. Bij de start was het hectisch. Politie, organisatie, toeschouwers en duizenden skaters. Een akoestisch signaal gaf de start aan. Het duurde een tijdje voordat alle skaters het plein af waren. Toen alle skaters weg waren vroeg ik mij af waar ik zou gaan eten. Ik keek om mij heen en zag een blond meisje op skates, helmpje op en het skate-a-round t-shirtje aan. 'Ze zijn al vertrokken hoor maar als je snel bent haal je ze in', zei ik. Ze antwoorde dat ze toch maar niet mee ging skaten leek haar toch te gevaarlijk. 'Doe me dan een plezier en eet of drink iets samen met mij voor de gezelligheid'. We waren nog geen tien meter van het café vandaan waar de groep waarmee ik gekomen was na de tocht zou verzamelen en nog iets zou drinken dus daar gingen we buiten op het terras zitten. Zij dronk thee en ik nam croque monsieur en een ommelet met ham en kaas en dronk daarbij een biertje en had het mede door het charmante gezelschap naar mijn zin. De weg terug naar het hotel was moeilijk, voor haar omdat ze wieltjes onder had wat heuvel af wel voor de nodige problemen zorgde met het afremmen en voor mij het vinden van de juiste weg. Via een omweg en door Parijsenaars het visitekaartje van het hotel te tonen konden we het op hun aanwijzingen redelijk snel vinden. Ik vond mezelf best wel slim om een visitekaartje van het hotel bij me te steken want ik spreek geen woord frans en zo hoef ik alleen maar het kaartje te laten zien en ze begrijpen wat ik wil. Zaterdag zijn we na het ontbijt met de bus naar een skate lokatie gereden, de plek bleek te klein voor de hele groep, dus moesten we ons opsplitsen. Bart ging met de gevorderden mee naar een andere plek en ik bleef daar met een kleinere groep (de kneusen) om remles te krijgen. Hans was bij geen van beide groepen omdat hij naar zijn kindje was bij Elize en ik had de stille wens ze in het weekend ook te mogen zien. Na een half uur geoefend te hebben had ik wel trek om iets te drinken maar bedacht dat Bart mijn spullen in zijn rug tas had en vroeg aan de trainer of ik even een drankje op een terras kon nuttigen. Dat kon zij hij, vrijheid blijheid was het motto van de reis, en hij zou het in de gaten houden als ze weg zouden gaan. Op het terras zat ik naast Nederlanders (jongen en meisje) en al pratend bleken ze in hetzelfde hotel te zitten. Zij waren er ook voor de 'friday night skate' en hadden er gisteren aan mee gedaan. Alleen was de jongen door de schuld van een ander lelijk ten val gekomen en had zich heel erg gekneust en geschaafd. En toen zijn vriendin liefdevol haar hand op zijn hand legde verging hij het uit van de pijn. Terug-kerend op de plek van de remoefening trof ik er mijn groep niet meer aan. Ze waren mij vergeten. Vlug terug naar het terras. Gelukkig ze zaten er nog. 'Kan ik met jullie mee terug naar het hotel?' Hans en Bart waren allebei al op de kamer. 'Hoe was het bij Elize vroeg ik en hoe gaat het met haar?' Het ging goed en ze was ook weer aan het fitnessen, ze zag er goed uit en met Ceciel haar dochtertje ging het ook goed. Ze groeide als kool, waardoor de kleertjes die ik kocht wel wat aan de krappe kant waren. Ze had enorme pret als ze duiven zag. Ook Bart had het die middag naar zijn zin gehad en we moesten nu maar wat boodschappen doen. Koekjes, maar vooral water, vond Hans. We kwamen terug op de hotelkamer met acht halve liter en drie anderhalf liter flessen wat Hans nog aan de krappe kant vond. We moesten ons weer in skatekleding steken voor de rit na het diner 'The saterday night light'. We aten bij een mexicaan aan de Seine. Nu ben ik er eigenlijk geen voorstander van om in Frankrijk iets anders te eten dan Frans, maar ik moet eerlijk zeggen dat door het overvloedige gebruik van rijpe avocados in de gerechten het bijzonder smakelijk was. Na het eten splitsten we ons weer in twee groepen, gevorderden voor een zwaardere rit en beginners voor een lichtere rit. De beginners waar ik me voor had aangemeld samen met Hans (Hans omdat hij van de rit van de vorige nacht nog niet geheel hersteld was) moesten eerst met de metro naar de Arc de Triomphe en van daaruit zouden we terug naar het hotel skaten via diverse bezienswaardigheden. Ik vond de rit door de hoogteverschillen best inspannend en mijn remtechniek was niet toereikend, maar er gebeurde iets vreemds. Nog voor ik in de problemen kwam en zonder er om te hoeven vragen, kwam er op de momenten dat het echt moeilijk werd een grote jongen voor me skaten. 'Rem maar op mij', zei hij. En als ik zag dat er een afdaling kwam keek ik om mij heen, hij stak zijn hand op zodat ik hem zag kwam voor mij rijden en kon me aan hem afduwend remmen. Omdat voor mij skaten best wel inspannend is kan ik de omgeving niet zo goed in mij op nemen, maar op een gegeven moment kwamen we bij een kermis. Er stond een enom, echt heel erg ontzettend groot reuzenrad. Hier zou ik graag met Elize in willen, droomde ik en dan boven, bijna in de hemel zou ik mijn arm om haar heen slaan en haar kussen. Wat zou dat fijn zijn...Ik werd door Paul, een van de leden van de leiding uit mijn droom gehaald, de anderen waren alweer weg hij stak zijn handen achter zijn rug en ik moest ze pakken en zo skaten we met een hoge snelheid door Parijs tot we de anderen ingehaald hadden. Het was ongeveer middernacht toen we in de buurt van ons hotel op een terras gingen zitten. We kwamen makkelijk met de anderen in gesprek omdat zij ons zo'n typische groep vonden, Bart vijftien, Hans achten twintig en ik eenenvijftig. Hoe komen jullie nu met elkaar op skatevakantie? Nou en wij, voornamelijk Hans een verhaal over bridge houdend, waar we elkaar van kenden. Zondag, alweer de laatste dag, vandaag zou net als iedere zondag de weg langs de Seine voor het verkeer afgesloten zijn en daar zouden we gaan skaten. Het weer was net als toen we vrijdag in Parijs aankwamen, prachtig. Het skaten langs de Seine ging precies zo-als de rit van zaterdag avond. Werd het enigszinds moeilijk, ik keek om mij heen en die grote jongen reed weer voor mij en had ik een te grote achterstand dan kwam Paul weer met zijn handen naar achter gestoken om me weer bij de groep te trekken. Op het eind weer een terrasje. Ik zat daar naast Luciène en ik vond haar aardig. Gisteren viel ze mij, op het peron van de metro naar de Arc de Triomphe al op, en vreemd dat een persoon zo bepalend voor de sfeer kan zijn want die kon niet kapot. Maar het hield op we moesten terug naar de bus. Ik wilde de straat over steken van het hotel naar de bus, kwamen er als afscheid ineens vijftienduizend skater langs. Een tocht op zondag voor de beginners 'de slakken tocht' werd mij verteld. Je weet niet wat je ziet 's avonds krijg je niet zo'n goed overzicht over zo'n groep maar over dag in een lange brede straat die enigzins afloopt heb je er een goed zicht op. Dit waren er dus ontzettend veel en ik draag geen hologe maar het leek in mijn beleving wel meer dan een half uur te duren voor ze allemaal voorbij waren. Op de reis terug gebeurde er verder niets bijzonders behalve dat het geld van Hans en Bart helemaal op was, wat als je ze beter zou kennen op zich niet zo bijzonder was. Bij de stop aan de Belgisch Franse grens vroegen ze dus geld om wat te eten. Weer in de bus speelde Hans met twee Chinese meisjes Chinees poker. Hij wou om geld spelen (waar dacht hij dat vandaan te halen, hij was toch blut) maar de meisjes wilden dat niet, Hans had dus pech want hij won. In Breda stapten we op de trein naar Den Haag en het was over... ...Nou ja, bijna dan. Er was nog een reünie in Amsterdam in het Blauwe Thee Huis, direkt na de 'fryday night skate tocht Amsterdam' op twee en twintig september. Bart en ik besloten ook aan de skate tocht deel te nemen, Hans bleef liever in Den Haag bridgen. Aan die skate tocht werd niet door iedereen die met de reis was meegegaan deelgenomen, maar in het Blauwe Thee Huis waren er ook die geen zin hadden die avond te skaten en alleen voor de reünie kwamen. Het was een gezellig groepje. En zoals gewoonlijk als het gezellig is vloog de tijd. 'Bart we gaan met de taxi naar het station.' Het was vijf voor half één toen Bart en ik het peron op holden. Een halve minuut te laat om de trein van nul uur vijf en veertig te halen, we zagen hem wegrijden. Moppered liep ik over het perron. 'Wat is er dan?' Naast mij stond een meisje begin twintig of jonger? 'Ik baal ik heb net de tein gemist'. 'En waar moet je dan naar toe', vroeg ze mij. 'Nou naar Den Haag'. 'Dan ben je zeker nog twee uur met wachten en reizen bezig', was haar antwoord. Ik knikte. 'Ga dan met mij een half uurtje iets leuks doen!' 'Nee dank je', zei ik. 'Is het zo erg met me', zei zij? 'Nee hoor', was mijn antwoord, ' je ziet er schattig uit, maar het mag niet van mijn geloof'. 'O, ik ben Joods', was het laatste wat ze tegen mij zei. Lees hieronder het verslag van Lidy Roeling Paris by night, on skates. Tja, je geeft je op voor zo'n weekend maar we hadden geen flauw idee wat ons te wachten stond. Ondanks dat het skaten over de Oresundbridge, van Kopenhagen naar Malmo, ons heel goed bevallen is (ook geboekt bij skate-a-round), is het door zo'n stad toch heel anders! Ben je wel 'goed genoeg' om aan de 'tocht der tochten' mee te kunnen doen? Om daar in ieder geval beter op voorbereid te zijn, zijn we met ons skate-clubje de sfeer gaan proeven in Amsterdam. Dwars door de stad, over tramrailzen etc. en dit hebben we goed doorstaan. Goed, de volgende 'test' was in Rotterdam: hoe is het om met ca. 15000 man door een stad te razen op skates? Ook dit is ons erg meegevallen, wij waren klaar voor Parijs. Vrijdag 8 september in Utrecht opgestapt en zo'n 125 km vóór Parijs begon het plots erg te 'misten'.......... nee, het bleek de motor van de bus te zijn, die voor deze rookontwikkeling zorgde en we moesten naar de kant. Ondanks de spanning of we de 'tocht der tochten' nog wel zouden halen, zijn de deelnemers op de berm van de A1, tussen Lile en Parijs, vast aan teambuilding begonnen. We zijn met z'n allen in staat geweest om van de nood, een deugd te maken!! Uiteindelijk zijn we met een andere bus in Parijs aangekomen. Hiervoor mijn complimenten aan Rob de buschauffeur en het kordate optreden van Lex en Paul. Om 20.00 uur in ons hotel, skates aan en rond 21.00 uur met z'n allen richting startplaats om nog wel even iets te 'snacken'. Precies om 22.00 uur vanaf Place d'Italie kwam het startsignaal, daar gingen we, op in de mensenmassa, op skates. Wat een sfeer!! De toer was fantastisch, gezellig en goed te doen. Zelfs de franse politie op skates om het verkeer te regelen. Over de Seine en dan de Eiffeltoren verlicht, ongelooflijk mooi!! Een pauze op een grasveld bij Place d'Invalides. De meeste van skate-a-round troffen we daar aan, dit vanwege het blauwe Skate-a-Round Eiffel T-shirt. Ja, ja, je houdt er zelfs een mooi T-shirt aan over, waar je trots op mag zijn en je bent herkenbaar!! Rond 00.30 uur zaten de 24 kilometers er op. Nog gezellig een terrasje gepikt want het was prachtig weer. We waren 'moe' maar voldaan. Ik had nog wel de puf om een kanon van een waterpistool te bemachtigen van een fransman, om een ieder die er behoefte aan had, van een koude douche te voorzien en uiteindelijk er zelf ook eentje gekregen, dit kon natuurlijk niet uitblijven. Zaterdagochtend, na een korte nachtrust en een goed ontbijt, weer op de skates en wat oefeningen gedaan onder leiding van de staf. De middag en avond voor onszelf gehouden om Parijs te bekijken en heerlijk gegeten in de buurt van Place Monge. Zondag in de ochtend met z'n allen (zo'n 50 man) nog een laatste tocht rond de Seine en bij boulevard St. Germain een terrasje gepikt want het was stralend weer. Ondanks dat het er eigenlijk op zat, konden Lex, Paul en Leo het niet nalaten om toch nog, met wie er ook maar zin in had, specials omtrent het skaten te demonstreren. Ik mag wel zeggen dat ze het niet alleen professioneel fantastisch hebben aangepakt maar ook het sociale aspect eromheen, super gewoon!! De terugreis was onder het motto: 'gezelligheid kent geen tijd'. Mede door 'kleine' Rob die ons voorzag van drankjes en zijn anekdotes. Een bedankje middels een speech was dus ook echt op zijn plaats. Bij deze wil ik niet alleen de staf bedanken maar ook de deelnemers, voor dit fantastische, gezellige weekend en ik hoop op 22 september a.s. bij de reünie in Amsterdam aanwezig te kunnen zijn. Natuurlijk zijn Jolanda, Marius, Gea en ik reuze nieuwsgierig naar de foto's, gemaakt door Paul, Francoise e.a. Lidy Lees hieronder het verslag van Jos Wijnands Hallo skaters, Voor de meeste skaters begint het avontuur in Parijs,.... maar voor ons begon het onderweg al. Spannend,... vanwege alle "blokkades", die dat weekend in Frankrijk en Belgie voor problemen zouden zorgen. Achteraf hebben we daar gelukkig geen last van gehad. Maar,...... Ongeveer 80 km. voor Parijs kregen we panne met de bus. Een dubbeldekker met veel rookontwikkeling,.... en een handige chauffeur die een bermstop maakte midden op de snelweg. Toen de eerste schrik voorbij was,...en hulp ter plaatse was,.....hebben we vol spanning en hoop afgewacht, of we de Friday Night Fever Tour toch nog zouden kunnen skaten. Vervangend vervoer was echter binnen 2 uur geregeld (Lex,...bedankt!) Toen we in Parijs aankwamen, was er alleen nog tijd om onze skates aan te trekken (voor de geplande remtest was geen tijd meer,..... waar een van ons goed bij wegkwam) en meteen door naar Place d'Italie. Na nog vlug even bij Mac Donald een hamburger gegeten te hebben, klonk het startsignaal al. Geen tijd meer om na te denken,... van alle kanten stroomden skaters met lichtjes aan en sommige zelfs met muziek bij elkaar. Ongelooflijk wat een belevenis, dat valt niet te beschrijven, maar dat moet je zelf meegemaakt hebben. Het was moeilijk om met z'n vieren bij elkaar te blijven (ieder skate toch zijn eigen tempo), zeker met halverwege zo'n spannende downhill. Een van ons was erg blij met alle lantaarnpalen,... hekjes,... bomen.. enz. voordat ze opgevangen werd door Lex. (wederom bedankt Lex!) Ook al blijf je dan wat achter, na de pauze start je toch weer gezellig met z'n allen. Na 28 km in een flink tempo, bereiken we eindelijk finish (echt niet als laatste). En dan,......... dat apres-skate gevoel,.... op een terrasje midden in Parijs, kei-fijn!!! Een welverdiend pilsje en speciaal voor deze gelegenheid meegenomen sigaar voor de heren. Om 02.30 uur ons bed opgezocht om de volgende morgen weer klaar te staan voor de les. Vanwege vuurwerk op Trocadero uitgeweken naar andere pleintjes om in 2 groepen verdeeld te gaan werken aan slalom of remtechniek (kon een van ons wel goed gebruiken). Zo belandden we ook bij een van de Parijse skatewinkels, waar de vlammende skate wieltjes als warme broodjes over de toonbank gingen. Na een paar uurtjes rust (hoezo rust,... winkelen bij Lafayette) om 18.00 uur met z'n allen gezellig eten bij El Chihuahua. Van daaruit onze eigen Saterday Light Skate Tour gereden. In gezellig tempo skatend langs alle Parijse hoogtepunten, was er zelfs gelegenheid om foto's te maken. Al kijken we vol verwachting uit naar de foto's die Paul heeft gemaakt tijdens dit weekend. En die zullen,.... beloofd is beloofd,.....op internet verschijnen. Daarna weer een terrasje,... Parijs gaat nooit naar bed,.... maar wij wel,.... om de volgende dag weer topfit bij de Seine tocht te verschijnen. Wat een sfeertje,... met zo'n weertje,... en zoveel relaxte skaters om je heen. Juichend downhill (ze had het eindelijk door,...alle clinics hebben toch geholpen,... Paul, Lex,....bedankt!!) Om 15.00 uur, na de start van de "slakkentocht" (tourtocht voor beginners) in de bus gestapt. Jammer genoeg hield voor ons het feest toen op. Na een probleemloze thuisreis kwamen we om 21.00 uur aan in Breda. Helaas is dit grandioze weekend voor herhaling vatbaar! Lex, Leo en Paul,.... hardstikke bedankt! Veel skategroeten, Frank, Elly, Jos en Will. [email protected]