Inline skaten in Parijs met Skate-A-Round, 26-28 oktober 2001

Auteur: Jan Feijes

Afgelopen week begon het bij te kriebelen. ik was al weer een hele maand niet meer in Parijs geweest (!) Dat is geen lekker gevoel dus daar moest accut wat aan gebeuren. Snel Lex gebeld of er nog plek was in de bus. Nou ja moeilijk, de bus bleek vol te zitten. Maar ja dat gevoel dan he het bleef knagen en knagen. Dan maar met eigen vervoer, gewoon knu met het autootje, het is tenslotte niet zo gek ver, maar 450 km's. En het is niet de eerste keer dat het gereden wordt. De hele week het gevoel, een juist beslissing, vrijdag weer lekker rossen in Parijs. Vrijdag lekker uitslapen en dan rustig in het autootje kruipen en dan het gaspedaal tot een genoeglijke diepte laten inzakken om de auto te laten doen waar hij voor geschapen is. Goed vier en een half uur later (wat vertraging door wat files in Nederland) stond ik voor hotel Helvetia, wel dubbel geparkeerd, maar ja dat mag wel eventjes in Parijs. Even snel alle bagage uit de auto halen, in de kamer zetten, en dan snel weer terug naar het autootje. Autootje geparkeerd en weer terug. Het eerste wat je natuurlijk op de hotelkamer doet is even de skates uitpakken om te kijken hoe die voelen op het Franse asfalt. Een korte proefneming wees al snel uit dat het gewoon waar is: Parijs is gemaakt voor skates, en mijn skates in het bijzonder. ik heb een kort rondje door Parijs gemaakt. Inmiddels was Lex ook aangekomen met het busje. Was wel lastig busje met veel verkeer en lage parkeergarage, maar een transformatie tot een sightseeing bus zonder dak bleek niet nodig om het busje te kunnen parkeren. Gezellig met iedereen naar het Rolercafe. Maar ja waar is nu dat verwarmde terrasje ? Het bleek aan de Diderot kant te zitten. Zitten met een goed glas koele drank. Maar ja die video met de skate helden dan ? het busje van Lex was niet groot genoeg om de Skate-A-Round breedbeeld-buis in op te stellen. Na een kort onderhoud met de baas van het rolercafe had Lex 'm overtuigd, die franse videoclips mochten best onderbroken worden voor wat skate geweld met geweldige muziek. Een Franssoos die tussen ons inzat zat vol enthousiasme mee te kijken en was nu helemaal niet meer van z'n plek af te slaan. Telefoon : .... (direct contact met het Vondelpark - Amsterdam).... : Moet je horen Erik; we zitten nu naar jou te kijken in het Rolercafe, moet je horen .... daar ga je van Trocadero af... Zelf ook nog even met A'dam gebeld hoe het daar is, hoewel Parijs fantastisch is rolt een groot deel van mijn hart toch ook over het Amsterdamse asfalt. Na de film, die na een paar keer kijken nog steeds blijft boeien, het eten. Lekker bord met tagiatelli-dinges, goede boden om te kunnen blazen en voor het bier achteraf. Daarna even terug naar het hotel, want het werd donker. En je kan je natuurlijk niet vertonen in de lichtstad zonder .... lichtjes in de skates. Al snel zaten een tweetal lichtgevende wieletjes onder de skates, klaar voor de tochten. Eerst nog even naar het pleintje bij gare de Lyon voor de remmentest. Heb maar even die vlakke trappetjes genomen en op dat best wel lekkere pleintje wat rondgecrossed. Vervolgens naar de nieuwe startplek, onderaan de Tour de Monparnasse. Op het plein voor deze toren (aan de kant van het station), daar wordt nu verzameld. Jammer genoeg geen goodies dit keer, maar de tocht zou veel goed gaan maken. Om een uur of 10 zetten de wieletjes van alles wat gekomen was om te rollen zich in beweging. je kan lekker voorin zitten, lekker duwen en trekken en blazen of wat meer naar echter lekker kletsen, wat foto's maken en af en toe weer lekker naar voren blazen om gewoon eens te kijken of je echt lekker moe kan worden. Je mag raden wat ik heb gedaan. Heb eigenlijk wel van alles gedaan. Het was een flinke heuvelige tocht flink omhoog en natuurlijk ook omlaag, HARD omlaag lekkere tunnels af en toe fors remmen (wieletjes stinken echt naar rubber als je goed moet remmen). Het laatste stuk terug naar de toren is ook gewoon lekker doorknallen naar boven. Afgesproken hadden we om te verzamelen op een terrasje. Ik heb me daar dan ook direct op een stoeltje laten neerploffen en onmiddelijk drank besteld. Als snel volgenden de anderen met meer heerlijk goudbruin vocht met z'on heerlijke witte kraag. Heerlijk om alle glunderende gezichten te zien, gaaf, kicken mooi. Woorden zeggen maar de helft. Vindt je het gek dat ik zo vaak naar Parijs ga ? Volgens mij hadden de anderen het nu ook te pakken, er werd na amper een paar uur in Parijs al gesproken over de volgende reis... Ik had wat meer vertrouwen in het weerbeeld dan Lex, daarom ben ik op het terrasje blijven zitten terwijl hij met een deel van onze groep richting hotel ging. Na het genot van het biertje, de aankomst, het enthousiasme bij de groep te zien oplaaien en alleen maar meer olie op dat vuur te gooien was de tijd weer gekomen om een stukje door Parijs te blazen. Net als in Nederland rijden er geen bussen als het laat is. Wel rijden er taxi's, net zoals in Nederland, rijden die DOOR. Maar met wat ogen in je achterhoofd is daar best wel uit te komen. Heerlijk is het om over z'on baan terug naar het hotel te gaan, even lekker doorblazen. We waren net op tijd terug om nog even na te babbelen in de lobby met lex onder het genot van een versnapering uit de frisdrankautomaat van het hotel. Langzamerhand begon het bedje wel te roepen. Natuurlijk is er een volgende dag. Het was een goede tocht de vorige dag want er had niemand spierpijn. Van bovenaf (door wat water van boven) was besloten dat het binnenprogramma eens een kans moest krijgen. Het werd dus de skate hal. Zelf was ik hier nog nooit geweest, dus gaaf om dat ook eens mee te maken. Gezellig met z'n allen in het busje op weg naar de grootste skate speeltuin van Europa. En een speeltuinwas het met schansjes hobbels, meer hobbels en fransoozen die springen draaien en hockeyen. Na de skate kliniek van Lex zouden wij dat ook allemaal doen. Eerst zelf wat rondjes rijden. Hmmm even een hobbel proberen, wel hoog, remmen, bof .... Hmmm volgende keer wat sneller. Hmmm hobbel een gaat goed... hobbel twee .... bof .... Ah ... vooruitgang ... al een hobbel meer ... Je begrijpt het ... Na een kwartiertje gingen de meeste hobbels onder luid gelach, plezier en genot. Leuk ook om naar de fransoosen te kijken die nog net wat meer stapjes hadden gemaakt dan dat ik bereid was om deze middag te nemen. Lex heeft nog een tweetal kliniekjes gegeven in vooruitrijden en achteruitrijden. Naast te skaten heb ik ook in Parijs nog flying nurse kunnen zijn voor een franse jongen in de skate hal. Lex vervolgde nog met een kliniekje slalommen met mooie metalen bekertjes. Af en toe weer even een rondje blazen over het parcours en genieten van de hobbels die nu eigenlijk best wel hard genomen konden worden. Achteruit lukte me nog niet helemaal. Best wel inspannend die speeltuin, en de lichtgevende wieletjes, die bleken erg in trek bij de Skate-A-Rounders. Dus op de terugweg de bus aan de kant, en uistappen bij de skate winkel. Zeker omdat Susanne tijdens de vrijdagtocht een wiel was kwijtgeraakt uit de skate. Mooie skates, unieke skates en lampies. Terugrollen naar Helvetia en klaarmaken voor het avondprogramma, natuurlijk rollend ... Gezellig naar El-Tjoewwouwa (http://www.el-chihuahua.com) om daar even te mexiKANEN blijft lekker daaro. Tijdens het eten de route bepaald voor de nacht skate. De touristische plekjes moesten bezocht worden, maar het programma was een beetje uitgelopen dus creativiteit was vereist. Een metro route werd uitgestippeld, maar die werd in eerste instantie hoogst persoonlijk door mij afgekeurd omdat deze onder aan de Champs-Elisee begon, en dat kan natuurlijk niet. De Champs moet je van boven af nemen, crowd surfend en snel, zo snel mogelijk. Unaniem werd deze aanpassing doorgevoerd. Na het eten liepen we dan ook na een half uurtje oid uit het metrostation boven aan de Champs. De tocht begon crowdsurfend. Met een brede grijns schoot ik zelf slalommend door de mensen, om de palen om de auto's naar benee. Heerlijk stond ik beneden, even later gevolgd door meer skaters met een grijns op het gezicht die minstens zo groot was als die van mij (misschien wel groter). Gaaf gewoon, door voor de tocht ... Brede straten smalle steegjes, grote pleinen, grote hotels met mannen met petjes die je niet af mag pakken het Louvre waar je leuk hard overheen kan rijden en de Eifeltoren waar je mooie groepsfoto's kan maken met een blikje cola als statief. Gewoon een gave tocht door heel Parijs met alle nacht belevenissen met elkaar verbonden door een lint van boterzacht orgasfalt. Aan het einde van het lint lag weer El Sjoewouwa. inmiddels goed gevuld met veel moois en schoons dansende op salsa muziek. Na even te zitten gaat ook dat jeuken en sta je er op je sokken midden tussen (op skates op de dansvloer is met al dat salsa-ende publiek niet z'on succes, sokken wel ... Mooi publiek ook. De zondag ook weer lekker vroeg op voor een tochtje langs de Seine, even lekker de tunnel induiken en dan doorblazen. Zelf heb ik nog een bonus rondje gedaan. Er aan vast hebben we een tochtje door Parijs gedaan en genoten van de oktober zon op een heerlijk terrasje. Na het terrasje met een omweg rustig terug richting het hotel Helvetia. Voor de busreizigers zat het er bijna op. Wel was er nog even tijd om even een skate winkel in te duiken of zich te vergapen aan de zondag tocht. Zelf kon ik het niet laten en ben ik megegaan met de zondag tocht. Deze is echt heel anders dan de vrijdag tocht heel rustig schuifelt deze door Parijs heen. Maar hij is in andere opzichten ook gezelliger. Af en toe iemand ondersteunen die de helling toch wat aan de steile kant vindt doe je natuurlijk graag voor je franse medemens. En tijdens het wachten af en toe kan je ook gezellig kletsen. Ergens halverwege de tocht begon mijn digitale fotorolletje uitputtings verschijnselen te vertonen na een slordige 230 foto's en begon het tegen 5-en te lopen. Voor mij tijd om langzaam met een noodgang over het franse asfalt richting hotel te razen. Even gezellig bijkletsen met Christel onder het genot van een bakkie en dan op de skates naar de auto. In de garage even omkleden en dan de auto inkruipen. Deze maand kon ik nog een keer met volle teugen van het franse asfalt genieten. Met een grote glimlach reed ik iets voor 6-en op de perif surfend tussen de auto's. Ook nu weer zakte mijn rechter voet tot een comfortabele diepte waarbij het eerst Franse daarna Belgische en tenslotte Nederlandse genoeglijk en met grote gretigheid onder mijn auto werd doorgetrokken. Om een uur of 10 kon ik dan ook mijn skates weer thuis in de vertrouwde doos leggen, klaar voor de volgende tocht. Over foto's heb ik het al gehad, net als dit verhaal is het maar een snufje van wat het weekeinde inhoudt maar geniet er maar van. Groetjes, TheSkater http://feijes.com