Inline skaten in Parijs met Skate-A-Round, 7-9 september 2001

Auteur: Anita Scholte en anderen

Foto's van deze reis staan op de FFS website Lees hieronder het reisverslag van Anita Scholte uit Groningen Ik vind skaten ontzettend leuk en Parijs een geweldige stad. Een combinatie van deze twee leek mij dan ook fantastisch. Dit is de reden waarom ik mij heb opgegeven voor een skatetrip naar Parijs. Het meeste heb ik uitgekeken naar de Friday night fever tour van Parijs. Aan deze skatetour schijnen gemiddeld twaalfduizend mensen mee te doen maar ja, Parijs is dan ook een miljoenen stad. En verder heb je nog al die skatefanaten die ervoor speciaal naar Parijs gaan. De tour is erg lang. Hoe lang weet ik niet maar wel dat een automobilist hem liever niet wil tegenkomen. De grootste tour bestond uit ongeveer drieëntwintig duizend skaters. Met zo’n mensenmassa is het niet meer voldoende om de straten door ‘blokkers”af te zetten. In Parijs komt de politie er aan te pas, ook politie per skate. Verder wordt de rij afgesloten door een ambulance; want je weet maar nooit. Voorop in de groep rijden staff leden. Voorbij de staff te gaan mag niet en dit gebeurt ook niet. Een van de voorste staff leden vertelde mij dat hij nagenoeg blind was. Tijdens het skaten oriënteerde hij zich op de staff leden aan zijn linker en rechter zij. Blijkbaar is dit een bekend gegeven in Parijs. Niemand raakt hem aan tijdens het skaten. Dat deze man als stafflid voor op skate vind ik erg knap. De kop van de groep skate namelijk loeihard, dit is bijna alleen maar sprinten. En om de staff leden aan te sporen om nog harder te gaan werd er af en toe in koor geroepen van: “Nous n’sont pas fatigué” (wij zijn niet moe). Na een korte pauze is het een gedrang van jewelste als de skaters allemaal vooraan willen komen. Je ziet alleen maar de rug van de skaters of staff leden voor je. Je moet goed kunnen remmen en laveren om de andere skaters heen. Dit gaf mij een geweldige adrenaline kick. Vooral “down hill”gaat het superhard. Hierbij ontstaan dan ook de meeste valpartijen. Daarvan heb ik er wel een aantal gezien. Ik ben zeer blij dat ik volledig bescherming aanhad; pols-, knie-, elleboogbeschermers en een helm. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik ook ben gevallen. Gelukkig skate iedereen om mee heen (het wilde wel eens gebeuren dat er meerdere mensen over elkaar heen vielen) en ik had geen letsel. Het duurde trouwens wel even voordat ik de kopgroep weer had ingehaald. Mocht je geen zin hebben in dit gekkenwerk, wees niet bang. In de midden- en staartgroep gaat het er een stuk rustiger aan toe. Er is meer ruimte om te skaten en het gaat er lang zo hard niet aan toe. De volgende keer dat ik aan de Friday night fever tour van Parijs ga meedoen ga ik in de middengroep skaten. Dan zie je nog wat van Parijs en de rest van de tour. Gelukkig heb ik tijdens de rest van het weekend nog wel de tijd gehad om wat meer van Parijs te zien. Alhoewel het asfalt van Parijs zo geweldig en glad is dat ik maar aan een ding kon denken; skaten. Anita Scholte Lees hieronder het verslag van Yvonne Val uit Zaandam Parijs 7-9 september 2001 Voordat ik met het verslag begin van dit geweldige weekend zal ik eerst vertellen wie ik ben. Mijn naam is Yvonne Val (45) en samen met mijn dochter Moniek (18) zijn wij dit weekend mee geweest met Skate a Round. In eerste instantie moesten wij opstappen in Utrecht maar 2 dagen voor vertrek krijgen we te horen dat er toch een bus vertrekt vanuit Amsterdam. We worden op vrijdag 7 september verwacht op het Stadionplein en beslutten de gok te wagen om er per openbaar te komen. Lang leve het openbaar vervoer! De trein die we moeten hebben heeft gelukkig, net als wij, 3 minuten vertraging zodat wij nog mee kunnen. De aansluiting in Amsterdam op tram 16 was perfect. De trambestuurder was vreselijk aardig want wij mogen na de eindhalte nog een stukje meerijden, zodat we niet zo ver hoeven te lopen. Zo komen we dan om 7.50 uur aan op het Stadionplein. De bus staat al klaar en we kunnen onze spullen droppen en instappen. Toen we in Utrecht aankwamen was de bus er nog niet, dat is een mooie gelegenheid om nog even snel een bakje koffie te scoren en het toilet te bezoeken. Na een poosje komt dan toch de bus en kunnen we instappen. Tijdens de rit worden we overladen met allerlei folders, het skate a round shirtje en nog meer informatie die Lex en Martijn aan ons kwijt willen via de microfoon. Verder worden er films gedraaid om ons een beetje te vermaken. Om 11.30 stoppen we bij de Mac Donalds in Hazeldonk, waar iedereen zich tegoed doet aan de bekende Mac Donalds menuutjes. Dan rijden we verder richting Frankrijk, waar we nog een tussenstop maken. Uiteindelijk komen we om 18.30 uur aan bij ons Hotel. Snel de spullen gedropt op de hotelkamer en op naar het Roller Cafe waar we gaan eten. Moniek en ik zitten nog vol van het Mac Donaldsmenuutje en besluiten om samen 1 pizza te bestellen. Ja, er moesten wel twee bestekjes bij graag, wat een zuinige Hollanders zal die ober wel gedacht hebben. Nadat we ons buikje vol hebben gegeten wandelen we weer richting hotel om ons om te kleden voor het grote avontuur. Om 20.30 is er nog een remtest, waar Moniek en ik niet helemaal geweldig doorheen komen. Gelukkig zijn we niet de enige en ondanks het negatieve reisadvies besluiten wij, eigenwijs als we zijn, toch om mee te doen met de Friday night skate. Met de hele groep gaan we richting Place d’Italy waar de start is en ik word ondertussen toch wel een beetje zenuwachtig. Om 22.00 uur wordt het startsein gegeven en komt de meute voorzichtig aan in beweging. Bij het eerste stuk heb ik toch wel ernstig mijn bedenkingen of dit nou wel zo’n goed plan is. We moeten eerst een plein oversteken met allemaal kinderkopjes (zielig he?), dat is meer struikelen dan skaten. Daarna een stuk downhill, wat ik geen lekker begin vind. Na verloop van tijd krijg ik toch de smaak te pakken. Zelfs de afdaling bij de Port de Versailles waar we voor gewaarschuwd werden viel reuze mee. De pauze is bij de Eifeltoren, echt geweldig allemaal. Om 24.00 uur vertrekken we weer bij de Eifeltoren en gaan we voor het laatste stukje. Op het eind nog een stukje uphill wat niet echt grappig is, aangezien we al zo’n uurtje of 4 op onze skates staan. Maar ook dat hebben we overleefd en om 1 uur staan we weer bij het vertrekpunt. We zijn total loss en zien een groepje skate a rounders die terug gaan naar het hotel. Omdat wij de weg niet weten hebben we ons daar maar bij aangesloten en komen uiteindelijk om 1.30 uur bij het hotel aan. In de lobby van het hotel worden de skates meteen uitgetrokken. Jazeker lekkere zweetkakkies, maar gelukkig slapen alle andere hotelgasten en heeft niemand er last van. Zaterdag staat er een skate clinic op het programma. Omdat ik geen 18 meer ben besluiten we om daar niet aan mee te doen, je kunt natuurlijk ook overdrijven he. Ik wil liever mijn krachten sparen voor de toch die ’s avonds gemaakt zou worden. We zijn wel met de bus meegereden naar Trocadero en zijn toen gewapend met het kaartje wat we op de heenreis in de bus kregen door Parijs gewandeld. Ik weet niet wat verstandiger was 4 uur wandelen door Parijs of toch maar skaten. Toen we bij het hotel kwamen hebben we dus (alweer) geen voeten meer over en besluiten even een tukje te doen. Na 1,5 uur worden we weer wakker en zien dat het behoorlijk geregend heeft. Als rasechte skater kijk je meteen naar de toestand van het wegdek, kletsnat dus. Hmm zal de tocht van die avond dan nog wel doorgaan vragen wij ons af. Maar we laten ons niet kennen, trekken toch de skates aan en gaan naar het restaurant waar we eerst gezamenlijk wat zouden eten. Op 10 meter van het restaurant krijgen we een gigantische plensbui op ons hoofd en besluiten tijdens het schuilen de skates te verruilen voor onze slippertjes. Het podium in het restaurant, bedoeld voor de muzikanten die de life muziek zouden verzorgen, was binnen de kortste keren bezaaid met allemaal skates en aanverwante artikelen. We moeten ruim een uur wachten op het voorgerecht en de groep uit Amsterdam waar we ons bij aangesloten hadden besluit de meegebracht pinda’s maar op tafel te zetten, dat vult tenminste een beetje. Toen eenmaal het voorgerecht geserveerd was ging de rest in een sneltreinvaart. Lekker gegeten en daarna weer naar het hotel waar de bus op ons zou wachten voor een bustoer in plaats van een skate toer vanwege de regen. Wel wordt geadviseerd om toch de skates mee te nemen want je weet het maar nooit. Hans, de buschauffeur, heeft ons kundig een stuk door Parijs heen geloodst en daarbij op zijn eigen wijze uitleg gegeven over de bezienswaardigheden. Bij de Arc de Triomph aangekomen worden we de bus uit geknikkerd. De straat is inmiddels kurkdroog en er staan zelfs sterretjes aan de hemel, dus skaten met die hap. Oef, dat is ff afzien. Zit je net lekker onderuit gezakt met je luie kont en vermoeide voetjes in de bus, moet je weer de skates onderbinden. Maar hier hebben we absoluut geen spijt van. De groep wordt gesplitst en wij gaan met Martijn Parijs weer even onveilig maken. De leukste ervaring is het skaten over de Champs Elyssee waar half Parijs zich verzameld heeft voor een avondje uit. We storten ons in ons skatekloffie in volle vaart tussen het mooi uitgedoste uitgaanspubliek die zich te pletter schrikken van dit zootje ongeregeld. En wat te denken van de ober die met twee dienbladen vol glazen en kopjes wil oversteken naar het terras, oeps dat is schrikken. Aan het eind inventariseert Martijn de schade en dat valt reuze mee: slechts 5 Parisiens omver geskate! Met een vertraging van slechts 8 minuten arriveren we om 24.08 uur bij het restaurant waar we nog even gaan feesten. Nog wat gedronken en gedanst en toen was het weer de hoogste tijd om ons mandje in het hotel weer op te zoeken. Zondagochtend om 10.30 uur moeten we de spullen inleveren en ons om 11.00 uur verzamelen in skate-outfit. Het is een beetje onhandig de straat over te steken met je skates aan en al je bagage in je handjes. Dit leverde mij een smakkert op mijn kont op die waarschijnlijk nu wel blauw is. Om 11.00 uur gaan we richting de Seine die op zondagochtend gedeeltelijk autovrij is. Het asfalt is wat hobbelig, maar toch een leuke ervaring. In Parijs skaten betekent dus stoepje af en stoepje op en na drie dagen dacht ik de kunst toch aardig onder de knie te hebben. Komen we op een gegeven moment met een noodgang bij een zebrapad, ik verwacht een klein stoepje, maar wat blijkt hij is veel hoger dan ik had gedacht. Ik schrik me te pletter, vergeet te remmen maar ben nog wel zo bijdehand om een bochtje te draaien, dreig in een zandbakje terecht te komen en stort ter aarde. Gelukkig ben ik uitgerust met kniebeschermers, polsbeschermers en twee natuurlijke bumpers en loop bij deze ongelukkig valpartij op mijn duim slechts een schrammetje op van wel 1 cm op en een zanderig geveltje. Oef! (De schok van mijn valpartij is zelfs waargenomen in Alkmaar, was voorpagina nieuws) Om 12.30 uur loodst Lex ons naar een terrasje waar we lekker wat kunnen eten en drinken. De ober begint behoorlijk te flippen en gaat als een idioot met stoeltjes en tafeltjes schuiven zodat we allemaal een plaatsje hebben. Om het een beetje overzichtelijk te houden voor de bediening worden de drankjes en hapjes afzonderlijk en in kleine groepjes opgenomen. Dit was wel overzichtelijk voor de bediening maar voor ons iets minder bij het afrekenen. Maar goed we komen er uiteindelijk wel uit en vervolgen onze skate tocht. We verzamelen op een pleintje bij het hotel des invalides, waar Martijn een slalomcursusje geeft aan een select gezelschap. De rest van de groep gaat met Lex mee, die willen zich op skates van een trap af laten storten. Kijk, aan dat soort praktijken waag ik mij niet en ik ga met nog 2 dames naar de skateshop om wieltjes met verlichting aan te schaffen. Blij met onze aankopen skaten we richting het hotel waar de bus al op ons staat te wachten. Nog snel even wat proviand ingeslagen voor de terugweg en om klokslag drie uur vertrekken we weer richting Nederland. Terwijl Martijn nog aan het controleren was of iedereen aan boord was, ging Hans er al in volle vaart vandoor. Het kan zijn dat er nog een skate a roundertje is achtergebleven in Parijs, maar die pikken ze de volgende keer dan wel weer op. Om iets na elven arriveren we weer op het Stadionplein in Amsterdam en kunnen we terugkijken op een fantastisch weekend. Dit is echt voor herhaling vatbaar!!!!!