 |
| Inline skaten in Zwitserland met Skate-A-Round, september 2004 |
| Auteur: Elwina Meerbothe en Monique Pastoor |
| De mooie collage van Elwina en Monique. Verslag Rijn-tocht in Zwitserland September 2004 Het was pas februari van dit jaar, 2004, toen we onze vlucht naar Het Zwitserse Zürich boekten. Daar zou, in september onze skate-vakantie in Oost Zwitserland beginnen en met deze boeking begon ook de voorpret. Zwitserland, vooral bekend om zijn bergen en koekoeksklokken, lokte reacties van ongeloof uit bij menigeen die van ons vakantieplan hoorde: “skaten in Zwitserland??! Met al die bergen? Dat wordt dus klunen….!” Maar tussen die bergen heb je dalen en dáár verrast Zwitserland ons met prachtige vlakke wegen waar het zalig skaten en skeeleren is. Elwina wist van het bestaan van deze tocht die Skate-A-Round organiseert. Je kunt kiezen voor een korte of een lange versie van deze tocht. Wij kozen voor de lange, een tocht van ongeveer 180 km verdeeld in drie overnachtingen tussen vier etappes in. Dat leek ons nogal haastwerk en dus maakten wij er vier etappes van tussen vijf overnachtingen in. En dat bleek een uitstekende keuze. Na de reis via vliegtuig en superluxe trein kwamen we aan in Bad Ragaz, startpunt van de skatetocht. Dit plaatsje is bekend om de fameuze thermische baden en daar we die dag verder als toerist vulden lieten wij ons heerlijk ontspannen in dit warme en mineraalrijke water waar de Romeinen ook al rond dobberden, een tijdje terug. De eerste vier overnachtingen zijn in het arrangement van SAR opgenomen. De hotels hebben heerlijk propere kamers. Onze bagage werd iedere dag naar de volgende locatie vervoerd wat probleemloos verliep. Alles dat wij moesten doen is onszelf vervoeren per skates met in de rugzak water en grote stroopwafels en meegesmokkelde boterham van het ontbijt. 
Langs de gekanaliseerde Rijn De laatste nacht van deze reis boekten we zelf waarover later… Waar we in stilte allebei op hoopten was dat het weer zou meewerken. We vonden alles best als het maar droog zou zijn. Maar het weer dat wij die week gepresenteerd kregen overtrof alles. Elke dag een wolkeloze lucht en boven de twintig graden. Alle ledematen die onbedekt bleven kregen dus een heerlijke dosis zonneschijn cadeau. Naakt voor de spiegel gaf dat wel een vreemd effect met dank aan de pols-, knie- en elleboogbeschermers…. En dan de tocht zelf. Voorzien van routebeschrijving die zeer gedetailleerd is zijn we op weg gegaan. De Rijn is voor de Bodensee helemaal gekanaliseerd met aan weerskanten een geasfalteerde weg alleen voor fietsers, wandelaars en skaters en dus vrij van autoverkeer. We waren toen we daar voor het eerst rolden helemaal onder de indruk van het mooie uitzicht. Kilometers skaten over vlak en glad asfalt, niets en niemand om je heen behalve de Zwitserse natuur en in de verte uitzicht op de bergen en elkaar…lekker kletsen en geinen…. De eerste etappe was een tochtje van niets, 23 km. Eindpunt Buchs, een vriendelijk stadje met ook een heel oude stadswijk. 
We waren redelijk getraind ondanks de natte zomer. En daar komt nog bij… waar de conditie het laat afweten hebben we altijd nog een flink portie karakter… Dat kwam in de tweede etappe ook goed van pas. De etappe telde ruim 70 km en bracht ons ook langs dorpjes en akkers in het Rijndal. Het navigatiewerk kwam meestal op Elwina aan die ijverig de Duitse routebeschrijving vertaalde naar de werkelijkheid. Soms kwam die werkelijkheid niet overeen met de aanwijzingen maar dat maakte het juist spannend. Dat zo’n tocht intensief is bleek ook wel, de vermoeidheid slaat toe al merk je dat pas echt als je nog ligt te skaten in bed. Opvallend onderweg was de behulpzaamheid van Zwitsers. Als we maar even een onzekere blik in de ogen hadden stond er alweer een vriendelijk ogend figuur aanwijzingen te geven die nog nuttig waren ook. Na deze lange tocht moesten we wel even slikken daar het hotel tot 17:00 uur gesloten was en we dus niet konden inchecken. Daar sta je raar te kijken, stijf van stof en zweet wachten op de verlossing. Die kwam, zoals het papiertje op de deur beloofde, exact om 17:00 uur en de aanblik van een groot ligbad op onze kamer deed alle ergernissen snel vergeten. We zijn tijdens de derde etappe langs de Bodensee gereden, een korte relaxtocht was het met de zon en de handen op de rug. En steeds maar weer perfect wegdek voornamelijk fietspaden. Aangekomen in Kreuzlingen waar onze laatste SAR overnachting zou zijn kwamen we in een hotel met en romantische Italiaanse eigenaar. We hebben daar ’s avonds gesmuld van de heerlijke Italiaanse gerechten en bereidden ons voor op de laatste tocht die, het blijft toch een bergachtig land, wel wat klimwerk zou inhouden. Na al die mooie dagen was het wel even schrikken dat het buiten grijs en regenachtig was. We kozen er voor om eerst met de bus naar het eiland Reichenau te gaan waar de boot ons naar de eigenlijke start van de laatste etappe zou varen. De bustocht van Kreuzlingen naar Reichenau kwam ons goed uit, het zou toch een behoorlijke zoektocht door stedelijk gebied geworden zijn en we waren toch wel erg gesteld geraakt op het skaten in de natuur. Het regenen stopte, de weg droogde en goed en wel bij Reichenau konden we weer vertrouwd verder op de skates. We waren daar ongeveer om 10:30 uur en de boot vertrok pas om 12:45 uur en dat was wel een tegenvaller. We hadden nog een behoorlijke tocht voor de boeg, maar nu was er wel genoeg tijd om over het eiland te skaten. Karakteristiek voor het eiland is de volle akkers met groenten die niet alledaags meer zijn, we zagen venkel, koolrabi in langer rijen groeien, maar ook wijnranken en veel kassen. De boot bracht ons naar Gaienhofen waar onze laatste skate-etappe begon. Het was inmiddels alweer prachtig weer met een wolkenloze lucht. Hier moesten we behoorlijk aan de bak. Er zaten pittige heuvels tussen met als beloning ook zalige afdalingen en ook hier weer een prachtige omgeving waar we doorheen skaten, afwisselend reden we door Duitsland en Zwitserland Het middeleeuwse stadje Stein am Rhein met prachtige vakwerkhuizen maar óók een middeleeuws wegdek dus als je dat wilt bekijken en een lekker terrasje wilt pakken kun je de rollers beter even onder je voeten vandaan halen. 
Toch was het nog een behoorlijke afstand richting Schaffhausen en pittig vanwege de heuvels. Maar het was wel de mooiste route vanwege de natuur en de vele authentiek vakwerk huizen en boerderijen. Onze bagage was afgeleverd op het treinstation van Schaffhausen. Doordat we pas laat aan de werkelijke tocht konden beginnen waren we pas om 17:30 uur gearriveerd. Mooi op tijd maar ook wel schrikken want het bagagedepot sloot om 18:00 uur. Ook nu waren we blij dat we nog een nachtje langer bleven want direct naar het vliegveld haasten of de stress dat je op tijd zou zijn doet afbreuk aan zo’n tocht. Onze laatste nacht was een verrassende ervaring. We vonden via internet een jeugdherberg dicht bij de beroemde watervallen. Wat we niet hadden verwacht is dat die jeugdherberg pal naast het neerstortend water stond en omgeven door middeleeuwse gebouwen. De jeugdherberg bevond zich in een vakwerkhuis dat zoveel mogelijk in de oude staat was gebleven. Prachtige deuren en kozijnen en grenen vloeren waarvan de planken wel 40 cm breed zijn. Waar vind je nog zulk breed grenen hout!! Deze jeugdherberg bestaat al sinds 1946. We sliepen met ons tweeën in een 6-persoons grenen stapelbedden we hoefden deze niet te delen met andere gasten. Slapen deden we trouwens weinig want de braaf zingende meidenclub op onze etage én de donderende watervallen gecombineerd met oververmoeide skate-benen hielden ons rusteloos wakker. Maar we raden iedereen aan om hier en nachtje te boeken, vriendelijk en een uitkomst voor de smalle beurs.. De lange Rijntocht was volbracht, en ook aan het stralende weer kwam een einde. De zondag vertrokken we in stromende regen weer richting vliegveld. Twee camera’s en twee hoofden vol met indrukken en leuke herinneringen. Deze vakantie zal zeker een opvolger vinden, wat denk je van de Rhône bij Lausanne. Jullie horen nog van ons…. |