Inline skating in Berlin with Skate-A-Round, 27 - 29 September 2002 (NL & English)

Auteur: Jan Feijes en anderen.

Click here for a travel report with pictures of this weekend. Lees hieronder het reisverslag van Dineke Smit uit Almere Skate-A-Round Berlijn 27–29 september 2002 Een paar jaar geleden gingen we voor het eerst met Skate-A-Round naar Parijs. Nieuwsgierig naar de sfeer van zo’n skatetripje en nieuwsgierig of we wel “goed genoeg” konden skaten… Beide bleken prima in orde te zijn! Maar nu, een paar jaar verder waren we toe aan een nieuwe uitdaging; het rijden van de skate-marathon. Dat het gezellig zou worden, daar gingen we helemaal vanuit. Maar of we het zouden halen binnen de vereiste 3 uur…? Dat was afwachten. Hieronder een korte impressie van onze ervaring. Pieppiep – pieppiep… de wekker gaat. Het is zondag 29 september ’02 06.00 uur. We zijn in Berlijn voor de real-berlin-marathon. Tring-tring-tring, ook het alarm van onze telefoon gaat af. Nee vandaag willen wij ons niet verslapen. Niet dat dat mogelijk is hoor. Er is al voldoende leven op de gang en wakker waren we al. Maar 6.00 uur blijft vroeg! Het ontbijt wordt zeer bewust genuttigd, het tafelgesprek gaat over verwachte snelheden en koolhydraten naast de resultaten van nieuwe remblokjes en verwisselde wielen. In één weekend worden we met veel humor en gezelligheid ingewijd tot de vele marathonwijsheden. Gauw nog even naar boven om de tassen te halen want om 7.15 uur vertrekt de bus richting centrum. Op ons borst prijken de gisteren in de Messe opgehaalde startnummers. Snelle (nieuwe) outfits worden bekeken en bewonderd. De stemming is gespannen met veel cynische humor. Toine probeert de nieuwelingen te ondersteunen door bananen uit te delen, maar niemand kan een hap door zijn keel krijgen…De bus stopt zo dicht mogelijk bij de start / finish, maar wel zo dat we vanmiddag weer de stad uit kunnen komen. Eenmaal aangekomen trekt iedereen de skates aan en skaten we dwars door de stad naar het beginpunt. Iedereen met zijn eigen gedachte, wensen en hoop, maar vooral ook samen als Nederlandse Skate-A-Rounders! Leek het onderweg eerst nog bijna uitgestorven, nu kun je niet meer heen om de duizenden skaters (en lopers). Skaters in snelle pakken, skaters in sportkleding, skaters in spijkerbroek en skaters verkleed in de meest wonderlijke creaties. Fantastisch om te zien dat er van alles tussen zit. Wij beginnen de hoop te ontwikkelen dat we misschien toch niet als laatste zullen eindigen… Ons streven is om vóór de bezemwagen te blijven, al speelt de verkoudheid ons wel parten. Gisteren hebben we gelijk met ons startnummer een plastikzak gekregen waarin je je laatste spulletjes kunt stoppen. Deze zak lever je af bij een tent welke correspondeert met je startnummer. We waren dit weekend met zo’n 70 Skate-A-Rounders maar al snel zijn we de meeste kwijt. Gelukkig zijn Marjolein en Monique (ook voor het eerst) uit Groningen nog bij ons want vier weten meer dan twee zal ik maar zeggen! Goed, onze startnummers hebben een oranje kleur, dat betekent dat wij in het oranje vak behoren. Maar waar vond je ook al weer het oranjevak? Het stond in de folder die we hadden gekregen, maar niemand heeft de folder meegenomen… dan maar even vragen. De sfeer is fantastisch, iedereen heeft er zin in en staat hier tenslotte voor zijn plezier. Ook wij beginnelingen hebben er zin in. Al vindt Monique het wel een beetje eng dat er honderden skaters meteen achter ons staan… Na een paar keer de wave te hebben gedaan en de groep zo mogelijk nog dichter op elkaar is komen te staan is daar dan echt het startschot! Lets GO! Het enige waar ik op let is dat ik over niemand val, dat er geen putten en/of gaten in het wegdek zijn en dat ik de moed er in houd. Ben helaas wel mijn skatemaatjes kwijt. Het tempo zit er goed in, voel me goed en heb geen enkele duw of por in mijn rug gehad. De weg is goed, bij bochten en/of opstakels wordt er met gele vlaggen gezwaaid, er staat om de 5 km aangegeven hoever je bent en er is meer dan voldoende water en er zijn zelfs bananen! Nou is het heerlijk om tijdens het skaten een bekertje koud water te krijgen, maar het goed aannemen van zo’n bekertje vraagt behoorlijke oefening! De inhoud van Ilse’s eerste bekertje water beland in haar mouw, mij lukt het nog net om er nog 50 ml van op te drinken. Door je snelheid en je onzekerheid heb je namelijk de neiging om het bekertje stevig vast te pakken en daar kunnen plastiekbekertjes nu eenmaal niet tegen…. Na 20 minuten skaten zie ik “een blauwe T-shirtje”… YES, ik zie mijn skatemaatje! Heerlijk, en in een super tempo skaten we samen door. We kunnen het bijna niet geloven maar wat gaan we snel?! Wanneer we een tourtocht rijden van 40 km moet je goed op de route letten en is er alle gelegenheid om onderweg te stoppen, echt snel ga je dan dus niet. Plus dat we daarbij eigenlijk zelden op onze tijd letten. Maar nu ziet het er in ieder geval naar uit dat we dik voor de 3 uur binnen zullen zijn. We hebben ongeveer 20 km in 1 uur gereden, maar dit tempo zullen we wel niet kunnen volhouden… Onderweg zien we vele bekende, mooie gebouwen, ook skaten we onder de (toen nog ingepakte) Branderburgertor door. Super! We hadden van Jan en Toine de tip gekregen om aan te haken bij een groepje skaters die ook in jouw tempo skaten. Zo vang je minder wind en verspil je minder energie. In het begin leek dit niet echt te werken. Elke keer wanneer we achter iemand skaten lijkt het wel of die acuut langzamer gaat?! Dus zappen we voorlopig van groepje naar groepje en rijden we eigenlijk veel alleen. Op het eind lukt het ons om bij een groepje aan te sluiten die een goed tempo blijft houden. We worden er zelfs overmoedig van en maken plannen om de na de 35 km onze tempo te verhogen en de laatste kilometers te gaan sprinten. Mentaal giert de adrenaline door ons lijf. Plotseling worden we ingehaald door snelle dames, ik roep: Links! Volgen! En weg zijn we. Wauw heerlijk voelt dit! Al snel voel ik mijn kuitspier. Alsof hij wil zeggen ik ben er wel en als je zo door gaat dan zal ik het je laten voelen… Even een kort moment van jammer, een shit-jammer-blik ter afscheid van Ilse en ik skate de laatste kilometers alleen. Nou ja alleen,… langs de weg staan honderden mensen te klappen, iedereen aan te moedigen en ook staan er vele muziekbandjes, dus niet echt alleen. Voldaan en nauwelijks echt moe kom ik in 1.58 (eigen tijd) aan. Ilse was er al 3 minuten en wacht op mij bij de finish. Trots zijn we op onze tijd (hoe relatief langzaam dan ook). Vast besloten volgende keer ook een echte wedstrijdchip te huren, mét officiële wedstrijdtijden én oorkonde. Dan kunnen ook wij meepraten over onze brutotijd en nettotijd in plaats van alleen onze eigen gemeten tijd… En dan gaan we een snellere tijd neerzetten natuurlijk! We ontvangen onze medaille en een plastiekkleed om je warm te houden. Op zoek naar de tassentent en de (hopelijk) warme douche. De douches zijn primitief maar geheel passend in de sfeer van de marathon, sportief zal ik maar zeggen. Het is eigenlijk niet meer dan een buizenstelsel met gaatjes met een legertent er omheen. De associatie van legertent, uitkleden en de massamenigte laten we voor wat het is en duiken heerlijk onder de douche! Al snel komen we meer bekenden tegen. Iedereen heeft heerlijk gereden ondanks hier en daar een valpartij. Moe en voldaan stappen we ‘s middags weer de bus in, terug naar Nederland. Het was een geweldige ervaring. Één ding weten we zeker, dit was onze eerste maar zeker niet onze laatste marathon. E-mailadressen van onze Groningse maatjes worden uitgewisseld; we zien elkaar vast weer bij de volgende marathon / Skate-A-Roundtrip! Click here for more information about this trip.