Inline skaten in Zwitserland met Skate-A-Round, 24 juli 2005

Auteur: Wiard Kune

Skatevakantie Zwitserland 24 juli-29 juli 2005 Zondag 24 juli: Amsterdam- Bad Ragaz Vertrokken uit Amsterdam en met het vliegtuig naar Zürich gevlogen. Hiervandaan met de trein (zeer net en schoon) naar Bad Ragaz gegaan. Prima hotel met balkon. Helaas was het weer die dag grauw en regenachtig. Geen beste vooruitzichten voor de skatetocht die we nog voor ons hadden liggen. Naast het kuuroord is er in Bad Ragaz niet zoveel te beleven. Een zoektocht naar een leuk café of restaurant leverde niet veel op. Maandag 25 juli: Bad Ragaz-Buchs – 23 km ’s Ochtends eerst maar eens uit het raam gekeken hoe het weer was. Gelukkig begon de lucht wat op te klaren en de weg op te drogen. Na het ontbijt de koffers afgeleverd en de skates aangetrokken. Vervolgens aan de manager van het hotel gevraagd of ze een startfoto kon nemen. Daarna aan onze eerste meters van de vakantie begonnen, waarbij we met slalomtechnieken de natte plekken op de weg wisten te omzeilen. De skateroute langs de Rijn staat met speciale skatebordjes aangegeven. In Zwitserland zijn eigenlijk alle straten goed tot zeer goed geasfalteerd. Ook alle stoepen zijn geasfalteerd. Dus als er geen fietspad is om op te skaten, kun je zeer goed op de stoep terecht en heb je geen last van stoeptegels of klinkertjes. Vanaf Bad Ragaz skate je eerst een stuk door de weilanden voordat je bij de Rheindamm aankomt. Dit is erg leuk, omdat je overal bergen ziet en zelf door de dalen skate. De Rheindamm zelf heeft zeer goed asfalt en daar kun je heerlijk skaten met mooi uitzicht over de Rijn en omliggende Bergen. De skateroute komt ook door het Vorstendom Liechtenstein. Het is erg leuk om te weten dat je in één van de kleinste landjes in Europa bent geweest. Liechtenstein heeft zo’n 30.000 inwoners en de hoofdstad is Vaduz met 5.000 inwoners. Het makkelijke is dat je met Zwitserse Franken kan betalen. Ook Liechtenstein heeft wel hart voor skaters: het asfalt is er erg goed. In het centrum van Vaduz liggen wel kinderkopjes maar dat ben je snel vergeten als je lekker op een terrasje zit. Op het terras maar een gaan bestuderen wat er allemaal voor leuks te doen is in Liechtenstein. Het bleek dat de grote toeristische trekpleisters een postzegelmuseum en een niet-toegankelijk kasteel waren. Ook bleek het nog mogelijk om met een soort treintje door Vaduz te rijden. Deze bleek helaas pas over een uur te vertrekken. Ondanks het aanlokkelijke aanbod van een bezoek aan het postzegelmuseum hebben we toch maar weer snel het heerlijke asfalt van de Rheindamm opgezocht. Maar we zijn toch maar wel mooi op skates in Liechtenstein geweest en ondanks dat er niet veel te doen was, blijft het toch wel een erg mooie omgeving en was het een mooi rustpunt! Na Vaduz hoefden we nog maar een paar kilometer te skaten en toen waren we al aan het begin van de middag in Buchs, het eindpunt van de eerste dag. Voor ons gevoel hadden we deze dag nog wel meer willen skaten. Toen het halverwege de middag echter begon te regenen en te onweren, sloeg deze stemming snel om en waren we toch wel erg blij dat we droog en wel in het hotel zaten. Buchs is wat groter dan Bad Ragaz en heeft ook iets meer café’s en restaurantjes, maar het blijft nog een beetje zoeken naar het gezellige uitgaansleven. Aanrader is het plaatsje Werdenberg. Dat ligt 1 à 2 kilometer boven Buchs. Dit is het kleinste stadje van Zwitersland en heeft een kasteel, heel mooie oude huizen en handige overkappingen om te schuilen voor plots opduikende onweersbuien. Dinsdag 26 juli: Buchs-Rorschach – 61 km De volgende ochtend was het gelukkig weer droog, maar nog wel bewolkt. Ondanks dat de weg nog wat nat was, zijn we toch maar vertrokken, want we hadden een lange rit voor de boeg: 61 kilometer. De eerste 20 kilometer van de route ging weer over de Rheindamm en dat was weer lekker asfalt. Doordat het nog vochtig was, barstte het alleen van de naaktslakken op de weg. En daar wil je liever niet doorheen skaten. In ons enthousiasme hadden we even gemist dat we na een aantal kilometer van rijnoever moesten wisselen. Dit werd ons een kilometer of tien later wel duidelijk: de Rheindamm was ineens onderbroken. Gelukkig bleek er een afslag te zijn en met een klein omweggetje kwamen we weer op de dam terecht, terwijl we koortsachtig in de verte staarden om te zien of er al een brug aankwam. Al snel werd het ons duidelijk waarom de rechteroever niet zo handig was: het asfalt werd een stuk slechter. Tot onze verbazing reden we op dat punt ook nog eens Oostenrijk binnen. Hierdoor hebben we wel het drielandenpunt met Oostenrijk, Zwitserland en Liechtenstein gezien, wat ook wel weer leuk was. In Oostenrijk hebben we de eerste de beste brug weer over de Rijn genomen. Helaas werd deze brug net flink onder handen genomen, waardoor het wegdek (welk wegdek?) zeer slecht was. Maar ook deze hobbel werd genomen en we zaten weer op de goede route. Tip: De bruggen over de Rijn liggen een behoorlijk eind uit elkaar. Check bij iedere brug even of je aan de oost- of aan de westkant van de brug verder moet. Telkens als de route op de Rheindamm een brug kruist dan gaat het pad met een korte steile afdaling en een klein klimmetje onder de weg door. Doordat het zoveel geregend had, waren deze tunneltjes nog erg nat. Bij één afdaling ging de weg ook nog een stukje door schaduwrijk bosachtig gebied en zaten er kiezels aan de oppervlakte van het asfalt, waardoor de weg spekglad was. Hierdoor gingen de skates van Guda een eigen leven leiden en kwam ze ten val waardoor ze haar elleboog openhaalde (hoezo hadden we ook alweer elleboogbeschermers nodig?). Gelukkig niks gebroken en met een verbandje om kon er uiteindelijk weer verder geskate worden. Nog wel 40 kilometer te gaan. Bij Oberriet moesten we de Rheindamm definitief verlaten en ging de route weer door de weilanden naar Altstätten. Een heel mooie vlakke route. Weer lekker de vaart erin, totdat Wiard erachter kwam dat er iets mis was met zijn skate. Er was een schroefje uit de as van zijn wieltje getrild, waardoor het wieltje niet de kant op wilde waar Wiard heen ging. Het schroefje was natuurlijk nergens te vinden maar gelukkig hadden we Pattex powertape bij ons. Hiermee is de skate provisorisch gerepareerd. Daarna snel in het boekje gekeken waar de volgende skateshop was. Dit was gelukkig al in Altstätten. Daar aangekomen bleek dat in Zwitserland de meeste winkels gesloten zijn tussen 12 en half 2 (en op dagen dat de eigenaar gewoon geen zin heeft in werken). We moesten dus even wachten voordat we in de winkel terechtkonden. In de winkel bleek dat het merk skate van Wiard niet bekend was en dat er dus geen schroefjes voor hem waren. Balen dus. Maar omdat onderweg al was gebleken dat de powertape het goed hield, besloten we toch om verder te gaan. In bijna elk plaatsje is wel een station, dus mocht het echt niet gaan, dan konden we altijd nog met de trein verder. Dit was gelukkig niet nodig en de rest van de tocht tot Rorschach zijn we goed doorgekomen (met af en toe een zenuwachtige blik op Wiards linkerskate). De plaatselijke kunst was ook nog wel een foto waard en zo zijn we de tweede dag van de vakantie goed doorgekomen. De 60 kilometer was uiteindelijk prima te doen. Je hebt de hele dag de tijd en de route is overwegend mooi en vlak. Als je om de zoveel tijd goed rust en wat eet en drinkt dan kun je erna weer goed tegenaan. Rorschach is een erg leuke stad die gelegen is aan de Bodensee. Langs de Bodensee heb je een boulevard waar je goed kan skaten en waar je ook lekker kan eten. De Badhütte is een aanrader (zie foto). Woensdag 27 juli: Rorschach-Kreuzlingen – 40 km De skateroute van vandaag loopt in hoofdlijnen langs de Bodensee. Je kunt de meeste tijd niet vlak langs de Bodensee skaten, omdat de paden daar niet geasfalteerd zijn. De route is weer overwegend vlak met hier en daar wat glooiende hellingen. Inmiddels is het weer volledig omgeslagen en is de temperatuur opgelopen tot 30 graden. De meeste routes lopen door open gebied, waardoor je bijna de hele tijd in de brandende zon skate. Zonnebrand en water zijn dan ook bijna niet aan te slepen. De route is ook een druk gebruikte fietsroute, zodat je onderweg veel mensen tegenkomt (veel fietsers en een enkele skater). Langs de Bodensee zijn ook veel aantrekkelijke strandjes als je behoefte hebt aan een verfrissende duik. Einddoel van deze dag is het plaatsje Kreuzlingen. Dit plaatsje grenst aan het Duitse plaatsje Konstanz. In Rorschach hadden we de tip meegekregen om in Konstanz te gaan eten: dit zou een erg leuk plaatsje zijn en, ook niet onbelangrijk, het is goedkoper dan Zwitserland. Vanaf het hotel was het prima te lopen naar Konstanz. Het centrum ziet er erg gezellig uit, met leuke pleintjes en cafeetjes. Over het spoor is een gezellige boulevard aan de Bodensee waar voorheen de vismarkt was gevestigd. Hier zaten veel visrestaurants met uitzicht op het meer en natuurlijk de boulevard, waar veel gebeurde. Donderdag 28 juli: Kreuzlingen-Schaffhausen – 47 km De volgende dag weer op tijd vertrokken. Het zou namelijk weer een warme dag worden. In Konstanz de Rijn overgestoken. Dit was een heel hoge brug en je moest met een spiraal de brug op en af. Een bijzondere ervaring. Het uitzicht vanaf de brug is erg mooi. Vervolgens ging de route door naar Reichenau. Een heel mooi schiereiland. De dam naar het eiland toe is erg mooi. Op het schiereiland moest je met een veerboot naar Gaienhofen. Helaas hadden we net de boot gemist en moesten we vervolgens 2 uur en 3 kwartier wachten voordat de volgende kwam. Dit was een behoorlijke tegenvaller, omdat we hierdoor kostbare tijd kwijt waren aan wachten en we vervolgens op het heetst van de dag het grootste deel van de route moesten skaten. Tip: zoek van tevoren de boottijden op en denk niet dat het allemaal wel losloopt. Het wachten zelf was niet zo heel erg, omdat we lekker konden zwemmen en er verschillende tentjes waren waar je wat kon eten en drinken. De boottocht was ook erg relaxed. Goed uitgerust kwamen we in Gaienhofen aan. Die uitgerustheid bleek snel over te zijn, omdat de weg van de haven naar de hoofdweg redelijk steil omhoogging. Het stuk daarna, tussen Gaienhofen en Stein am Rhein was zwaar. Er waren veel heuvels op de route met steile klimmetjes en afdalingen. We hebben zelfs een klim gehad van 12%. Achteraf een leuk verhaal maar met al ruim 140 kilometer in de benen en een temperatuur van boven de 30 graden was het even wat minder. De routebeschrijving was hier ook erg onduidelijk. We moesten de fietsbordjes volgen, maar deze wezen naar een afdaling waar alle fietsers uit de tegengestelde richting omhoog kwamen lopen. Geen goed teken dus. Toen we later nog eens goed op de kaart keken, hadden we het idee dat het toch niet de goede route was en dat we gewoon de weg voor auto’s hadden moeten volgen, die veel minder hoogteverschillen had. Deze afdaling was veel zwaarder dan afdalingen die we later deden en waar in de routebeschrijving een waarschuwing bij stond. Toen we in Stein am Rhein aankwamen, waren we al redelijk kapot. Na een goede rustpauze besloten we om toch verder te gaan. We wilden die laatste 25 kilometer toch ook zelf halen. Na Stein am Rhein werd de route weer een stuk vlakker, maar wel veel glooiende hellingen. Het was inmiddels 36 graden (recordhitte voor Zwitersland in 2005) en er was bijna geen schaduw. Het water was weer niet aan te slepen maar gelukkig hadden alle gehuchten wel een fontein waar je je flesje bij kon vullen (bij die temperatuur ga je je niet afvragen of het wel of geen drinkwater is). Er was zelfs een boerderij in de middle of nowhere die een frisdrankautomaat tegen de schuur had aangebouwd waar je voor 2 euro een flesje fris kon krijgen. Erg lekker! De laatste tien kilometer naar Schaffhausen waren voor ons de zwaarste, omdat we eigenlijk helemaal op waren. Met de laatste restjes energie is het ons toch gelukt om Schaffhausen te halen en zaten we helemaal afgemat om 7 uur ’s avonds op het station. Hier zouden we onze bagage ophalen, omdat we in Zürich gingen overnachten (we waren er vanuit gegaan dat wel om een uurtje of 6 in Zürich zouden aankomen en daar nog even van het avondleven konden genieten). Bij het bagagedepot aangekomen, liepen we tegen het volgende probleem aan: het was gesloten maar we zagen wel onze koffers staan. Balen! Vervolgens het hele station rondgeskate op zoek naar iemand met een sleutel en een beetje medelijden. Uiteindelijk iemand gevonden van de SBB (de Zwitserse NS) die ons verhaal aanhoorde. In ons beste Duits uitgelegd waarom onze koffers daar stonden en waarom we ze wilden hebben (duh). De medewerker was wat achterdochtig maar nadat we een beschrijving van onze koffers hadden gegeven en onze paspoorten hadden getoond, konden we onze koffers meekrijgen en konden we eindelijk een schoon t-shirt aantrekken! In Schaffhausen nog lekker gegeten en ons een beetje opgefrist in de toiletten van het restaurant. Om 9 uur namen we de trein naar Zürich en om 10 uur konden we eindelijk de welverdiende douche nemen. De volgende ochtend zijn we met de trein naar het vliegveld gegaan en weer terug naar Amsterdam gevlogen. Klik hier voor de foto’s die Wiard gemaakt heeft tijdens zijn skate trip in Zwitserland.