De eerste Skate-A-Round Snowblade Oostenrijk, maart 2003
Auteur: Peter van Herk uit Rotterdam

Snowbladen in Mayerhofen, maart 2003

mijn foto's

Eindelijk is het zo ver!
Pm 18.00 uur vertrekt de bus vanuit Utrecht naar Mayerhofen voor de Snowblade.
Nog even een stop in Eindhoven om de laatste boarders en bladers te laten instappen.
We zijn onderweg naar de sneeuw. Alle Snowbladers in spé maken kennis met elkaar en worden de kamers verdeeld. Ik deel de kamer met Lex van Buuren.
Het belooft een gezellige boel te worden.
We maken nog even een sanitairestop halverwege Duitsland en dan gaat het licht uit en proberen we te slapen. Proberen, zoals ik al zei, want Marjon heeft het snurken uitgevonden en houdt al haar buren wakker. Maar geen probleem: hoe dichter ik bij de Oostenrijkse grens kom des te harder de adrenaline gaat stromen. Ik wil skiën, sorry snowbladen!!!

Zaterdag om 7 uur komen we aan in Mayerhofen, een uur vroeger dan gepland. Alles is nog in diepe ruste.
Maar daar zou gauw verandering in komen. Het lukt ons om onze spullen vrij snel in de aangewezen kamers van pension Regina te krijgen. Hierna gaan we met zijn allen de gehuurde skischoenen en de snowblades ophalen. Marjon blijkt net zo’n aktiemens te zijn als ik en we spreken af om ’s middags al op de Snowblades te gaan. Ik op de langen en Marjon op de snowblades.
Hier heb ik een heel jaar op gewacht. Eerst nog een beetje onwennig maar weldra flits ik over de witte vlaktes. Wat een waanzinnig gevoel. Na een uurtje of wat gaan we richting apres-ski en nuttig ik de eerste Jaegerthee van deze Snowblade vakantie.
Er zullen er nog vele volgen. Jammie Jammie.

Zondag 7 uur vroeg uit de veren en ik ben de eerste aan het ontbijt. Eén voor één schuiven de andere Snowbladers aan bij het ontbijt. Om 9 uur staan we bijna allemaal bij de bushalte voor de skibus klaar voor onze eerste les op de snowblades van Heeeeee Hoooooo Haaaaai Hoooo.
De les gaat voor de meeste voorspoedig en al gauw blijkt dat ik mijn ski- en skate ervaring op de Snowblades goed kan combineren. Op Snowblades kun je alles kunt doen wat je op skates eigelijk niet echt durft omdat, je dan harder valt als het niet goed gaat. Bij het bladen is er veel minder risico als je valt want als je valt. Je valt lekker zacht.
Is toch zo Talitha?
Na de les wordt besloten om met de groep nog een aantal Snowblade pistes te doen en iedereen moedigt Kirsten aan want, om vooral niet op te geven, en aan leuke dingen te denken of te zingen.
Alle raad wordt op gevolgd en we zingen van He He kaboutertjes kom maar voor de dag.
He He kaboutertje doen alles wat niet mag. …… hahaha weet je nog Marjon.
De dag loopt ten einde en we duiken feestend de apres-ski in en gaan om 8 uur met zijn allen aan tafel.

Maandag wederom om 7 uur op. Snel ontbijten en met zijn allen met de bus naar de Penkenbaan. Het is stralend weer en we smeren flink met faktor 20 en later in de week zelfs met 50 want, het zonnetje brand lekker. ’s Ochtends krijgen we Snowblade les van Hajo en na het middageten nog een uurtje les. Daarna vrij Snowbladen. Marjon, Thalitha, Marice, Mark en ik besluiten naar de halfpipe te gaan. En het is verbazingwekkend hoe makkelijk je op de Snowblades door de halfpipe heen roetsjt. Gaaaf gil ik, nog een keertje Ahhhhh. Allemaal nemen we de lift weer naar boven. Talitha, Maurice en Mark besluiten eerder terug te iets met de anderen terug te gaan.

Marjon en ik bladen nog even door totdat we ineens horen “Letzte Abfahrt” Shit!!!
Is het alweer zo laat snel naar de lift toe. Gelukkig hij draait nog en we zitten met zijn 2e in een hele lege lift. Kun je het je voorstellen. Met de skibus terug naar het Snowblade hotel, waar ik een snelle douche neem en daarna naar de Apres-Blade (voorheen apres-ski)
Hierna eten en dan onder de wol. Snurken!

Dinsdag ik heb lekker geslapen en gesnurkt, want, blijkt later, Lex heeft geen oog dicht gedaan.
Vandaag gaan we naar de gletschjer. De sneeuw blijkt hier veel beter te zijn en bij het remmen vliegt de poedersneeuw je om de oren. Ik krijg het steeds meer naar mijn zin.
Maar moet wel extra mijn gezicht insmeren want, het zonnetje brand hier aardig.
Ik ben dan ook al gauw zo rood als een krootje.
Hajo legt ons nog wat fijne kneepjes uit over het Snowbladen en je ziet dat de hele groep vorderingen maakt. ’s Middags wordt weer gezamelijk gegeten op het terras bij een berghut.
Lekker in het zonnetje.
Na het eten maken we nog diverse afdalingen op de gletscher en gaan op tijd terug voor de Apres-Blade. Ik laat me de Jaegerthee goed smaken. Als we in de Ice-Bar aankomen, is het al een groot feest en al gauw doen we mee met het feest. De tijd vliegt voorbij en ineens is het 8 uur de muziek stopt. Wij gaan gezamenlijk naar het restaurant voor het avondmaal.
In de eetzaal zetten we ons Snowblade feestje voort. Echt een gezellige boel. Er wordt lekker nagekaart over de ervaringen van die dag. Die avond wordt er nog een gelounged op kamer 3.
Iedereen met een glas werd voorzien van een baco. Lekker hoor, niet slecht .
Alleen Jeroen werd wat waker bijgeschonken want zijn glas was niet zo groot.

Woensdag geen les van Hajo, onze Snowblade leraar. Talitha, Maurice, Marjon, Mark en ik besluiten weer naar de gletscher te gaan en daar een aantal pistes af te gaan. Dat ging helemaal super.
Ik wist niet dat ik zoveel spieren in mijn lichaam heb want, ik begin er steeds meer te voelen. Maar we gaan gewoon door. Het wordt middag tenminste dat geeft mijn maagje aan dus maar even naar een restaurantje geblade en wat gegeten. Uiteraard op het terras want, het zonnetje liet ons vandaag ook niet in de steek. Na het eten Snowbladen wij door tot ongeveer half vier. Nemen vast een lekker drankje op de piste.
We gaan daarna langzaam terug naar de gondel voor de terugreis met de skibus van ongeveer een halfuurtje naar het hotel.
Snel een quick shower en dan op naar de Ice-Bar voor de Apres-Blade. Tijdens het avondeten vertelt Jeroen zijn anekdote. Hij heeft zijn Snowblades ingeruild voor een snowboard.
Maar aangezien hij nog niet er nog niet zo goed op kon staan is hij er maar op gaan zitten.
Echter in een onverwacht moment ging het board er alleen vandoor en Jeroen bleef alleen achter op de piste. Hij heeft het na lang zoeken terug gevonden en in een boom en iemand heeft hem geholpen zijn board uit de boom te vissen.

Donderdag vandaag de laatste les van Snowblade Hajo; we leren achteruit bochtjes draaien.
Eerst nog wat onwennig maar later steeds beter. Je gewicht verplaatsen wordt er geroepen. naar voren en naar achter. Hee dat is dus de truuk! Daarna worden alles gecombineerd en zwieren we voor- en achter uit over de pistes. Echt helemaal Ganz Tol !!!!!!!!!!!!!!
Ineens hoor weer iemand zingen He He Kaboutertjes kom maar voor de dag.
He He kaboutertje doen alles wat niet mag. Ja hoor, het is Kirsten die door de extra aanwijzingen van Hajo nu aardig kan meekomen.

Ik raak verslaafd aan de Snowblades. Iemand nog interesse in een paar carveski’s?
Na het skiën, sorry Lex ik bedoel natuurlijk Snowbladen gaan we met zijn allen naar de Ice-Bar om voor de Apres-blade en om 8 uur zitten we weer als 1 grote familie aan tafel.
Gezelligheid kent geen tijd.
Anekdote van die dag. Lex is op een wat ongelukkige wijze uit de skilift gestapt en hij vertelt dat hij op een of andere manier met zijn rugzak aan de lift is blijven hangen. Echter Kirsten vertelt het aanvullende verhaal doordat, Lex aan de lift hing met de voetjes van de grond moest de lift terug worden gedraaid totdat, zijn blades weer contact hadden met de sneeuw en zo kon Lex uit zijn benarde positie worden verlost. Helaas er zijn geen foto’s van.
Die avond gaan we na het eten loungen gaan we weer op kamer nr. 3 The place to be voor een
lekker rummetje.
Ze smaakten weer niet slecht.
Marjon vertelt ineens dat ze morgen “jarig” is. Leuk denk ik nog feestje, cadeautjes.
En besluit de volgende ochtend een leuke verrassing voor haar te verzinnen.

Vrijdag vroeg op naar de eetzaal waar ik al gauw gezelschap krijg van Kirsten.
Samen besluiten we om Marjon te verrassen op haar “verjaardag”. We eten snel wat om daarna naar de supermarkt te gaan. Ik wacht bij de deur. Kirsten haalt haar jas uit de kamer die ze deelt met Marjon. Na 10 minuten komt een teleurgestelde Kirsten terug. Ze is helemaal niet jarig, zegt ze. Pas op op 30 april. Da's nou jammer. Ik kom Maurice in de gang tegen met pijn in zijn buik van het lachen tegen. Hij zat duidelijk in het complot.
Vandaag Snowbladen op de Ahorn-baan: leuke piste, voornamelijk blauw. En een slalombaan.
Ben als een kanonskogel langs de paaltjes geblade en was in 31 seconden beneden.
Niet slecht dacht ik nog.
Na het eten wilde eten wilden Marjon, Mark en ik nog even naar de gletscher om daar van de zwarte piste af te gaan. We zijn er echter nooit aangekomen want, de bus reed die kant niet meer op. Dus dan maar de Penkenbaan op. Daar de zwarte piste maar bedwongen.
Een vriendelijke mede Snowblader was zo beleefd om ons op de gevoelige plaat vast te leggen.
Als bewijs voor het nageslacht en de mede-bladers.
Van een zwarte piste krijg je dorst dus we besluiten bij het funpark, waar op dat moment snowboard wedstrijden bezig was, een jaegerthee te gaan nuttigen.
Ik kom als eerste aan bij het terras en zie een lege tafel in het midden.
Maak een paar korte bochten en landt midden op het terras in een halve meter water.
De sneeuw was daar een beetje erg gesmolten. De tafel en 2 banken vielen omver.
Terwijl ik me omdraai, kijk ik verbouwereerd in de lens van een camera en krijg gelijk een microfoon onder mijn neus.
Met de vraag of ik al lang aan agressive-Snowblading doe? .. Ja, dat heb ik weer.
Als we uitgelachen zijn, proosten we met onze Jaegerhee op de afloop van de dag.
Wij terug naar de gondel, maar net voor het instappen nog een Jaegerthee gedronken
Ook Mark heeft het nu ontdekt. Lekker Hoor. Jammie Jammie.
Na de apres-blade en het eten in het restaurant tijd voor de anekdotes. Ik vertel over het voorval op het terras en mijn teleurstelling over de “niet verjaardag” van Marjon.
Toch waren er kort voor de snowblade reis 2 mensen jarig, dus toch nog cadeau’s!
Jeroen en Kirsten, alsnog van harte gefeliciteerd en nog vele jaren.

Zaterdag, de laatste dag, jammer hoor! Het is voorbij gevlogen, maar dat gaat altijd als je het naar je zin hebt. Nog even de laatste ochtend op in de sneeuw met mijn ski’s.
Samen met Marjon Thalitha en Maurice naar de pistes van de gletscher om afscheid te nemen van de sneeuw. En dan moet ik weer een jaar wachten.
Maar 1 ding is zeker volgend jaar weer Snowbladen.!
Dat staat als een paal boven water, zeker en vast!

De terugreis verloopt voorspoedig; ik heb lekker geslapen. Dit blijkt tenminste uit de foto die Tom heeft gemaakt. Nog bedankt hiervoor.
Ik kan terug kijken op een zeer geslaagde Snowblade vakantie en wil jullie allemaal bedanken voor de gezelligheid en het lachen: Erik, Martin, Tom, Mark, Marjon, Kirsten, Talitha, Maurice, Jeroen, Hajo en Lex.

Tot ……………. Snowblade -------------- Gruss Gotti Blader Peter ;-)